Mieczysław Kowalski (oficer)
Mieczysław Kowalski (ur. 1 października 1884 w Nietrzanowie, zm. 4 lipca 1920) – podoficer armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari. Pośmiertnie mianowany porucznikiem.
| |
| podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 października 1884 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Antoniego i Ewy z Rzymkowskich. Absolwent gimnazjum w Środzie i kursu w akademii handlowej w Berlinie. Po zakończeniu nauki pracował jako kupiec zbożowy[1]. W 1914 został powołany do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. W 1919 wstąpił do oddziałów powstańczych i w stopniu wachmistrza walczył w na froncie zachodnim powstania wielkopolskiego. W odrodzonym Wojsku Polskim mianowany podporucznikiem i do lipca 1919 był oficerem broni i amunicji przy Dowództwie Okręgu Wojskowego nr II. W tym też miesiącu został wyznaczony na stanowisko dowódcy 12 kompanii 155 pułku piechoty i na jej czele walczył na froncie polsko-bolszewickim. W maju 1920, na czele swojej kompanii atakował silnie umocnioną w okolicach miejscowości Borejki. Pomimo dużych strat wytrzymał na zdobytych stanowiskach przez cały dzień, do chwili przybycia oddziałów obwodowych[1]. Za bohaterstwo w boju został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. W kolejnych dniach, broniąc swojej pozycji, został ciężko ranny i wzięty do niewoli, gdzie zmarł. Miejsce pochówku nie jest znane. Pośmiertnie został awansowany na stopień porucznika[1].
Był żonaty z Zofią, dzieci: Janina (ur. 1912), Zdzisław (ur. 1913) i Roman (ur. 1915)[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 77.
- ↑ Przyjemski 1929 ↓, s. 30.
- ↑ Album Pamiątkowy Powstańców Ziem Zachodnich R.P. 1938 Nr 3
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Tadeusz Przyjemski: Zarys historii wojennej 73-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.