Wikipedia

Mieczysław Targowski-Tarnawa

polski ziemianin i oficer, ofiara zbrodni katyńskiej

Mieczysław Józef Targowski-Tarnawa[a] (ur. 1 stycznia 1891 w Tokarni, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – porucznik taborów rezerwy Wojska Polskiego, ziemianin[2], ofiara zbrodni katyńskiej. Jego losy opisane są w książce Antoniego Gagatnickiego i Józefa Wrony "Zapomniane rękopisy"[3] na podstawie wspomnień pierwszego ze współautorów.

Mieczysław Józef Targowski-Tarnawa
Ilustracja
Mieczysław Targowski-Tarnawa (przed 1933)
porucznik taborów porucznik taborów
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1891
Tokarnia, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków, USRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1914–1917, 1920–1921, 1939–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów
6 Pułk Ułanów Kaniowskich
11 Pułk Ułanów
5 Dywizjon Taborów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons
Mieczysław Targowski-Tarnawa
Tablica pamiątkowa w Tokarni
Dworek w Tokarni

Życiorys

edytuj

Syn Józefa Bolesława i Zofii z Prus-Skowrońskich[2]. Absolwent Szkoły Powszechnej im. św. Jana Kantego i gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. Od 1909 studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Wiedniu, po dwóch latach przeniósł się do Akademii Rolniczej w Dublanach. Przerwał studia i we wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Dostał przydział do 3 szwadronu 2 pułku ułanów. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916 w kawalerii[4]. We wrześniu 1917 urlopowany z wojska na wniosek austriackiego ministra obrony, zaczął gospodarować w rodzinnym majątku w Tokarni.

15 sierpnia 1920, jako ochotnik zgłosił się do Wojska Polskiego i został przydzielony do szwadronu zapasowego 6 pułku ułanów[5]. 1 lutego 1921 na wniosek MSWojsk. urlopowany z wojska na pół roku, później bezterminowo. W tym samym roku został zdemobilizowany[6]. 8 stycznia 1924 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 301. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Posiadał wówczas przydział do 11 pułku ułanów w Ciechanowie[7][8][9]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów taborów. W 1934 roku, jako oficer rezerwy taborów pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do 5 dywizjonu taborów[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[2]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[2], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 3308[2][12].

Był żonaty z Marią[5].

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[13][14][15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16][17][18].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował, jako „Mieczysław I Targowski” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego wówczas to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1794.
  2. ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 557.
  3. ↑ Antoni Gagatnicki, Józef Wrona, Zapomniane rękopisy, Tokarnia ; Więcierza: Bartłomiej Dyrcz, 2016, ISBN 978-83-943880-1-0 [dostęp 2025-01-26].
  4. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 44.
  5. ↑ a b Żołnierze Niepodległości ↓.
  6. ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 41.
  7. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 296.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 622, 702.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 661, 624.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 186, 715.
  11. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 298.
  13. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 119 [dostęp 2024-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  14. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  16. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  17. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  18. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
  20. ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Targowski-Tarnawa&oldid=76323692”