Mieczysław Wiktor z Wiatrowic[a] herbu Brochwicz (ur. 5 października 1855, zm. 20 listopada 1926) – pułkownik Wojska Polskiego.

Mieczysław Wiktor
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

5 października 1855

Data śmierci

20 listopada 1926

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Inżynieryjny
Pułk Kolejowy i Telegraficzny
80 Pułk Piechoty
66 Pułk Piechoty
24 Pułk Piechoty
XV PKU w Krakowie

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry) Medal Wojenny (Austro-Węgry) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Życiorys

edytuj

Mieczysław z Wiatrowic Wiktor wywodził się z rodu herbu Brochwicz[1]. Urodził się 5 października 1855[2][3]. Był synem Tadeusza Mikołaja Jana Wiktora i Izabelli Teofili z domu Jaroszyńskiej[1]. Był starszym bratem Tadeusza (1859–1922), generała porucznika Wojska Polskiego oraz także krewnym Pawła Wiktora[4].

W szeregach C. K. Armii w korpusie broni inżynieryjnej został mianowany na stopień porucznika z dniem 1 września 1878[5], potem awansowany na nadporucznika z dniem 1 listopada 1881[6]. Od początku był oficerem 1 pułku inżynieryjnego w Olmütz do około 1883[7]. Od 1 sierpnia 1883 był przydzielony do pułku kolejowego i telegraficznego w Korneuburgu, służąc w jego II batalionie (ulokowanym do około 1884/1885 w Banjaluce)[8]

Około 1888 został przeniesiony do korpusu piechoty i zweryfikowany w stopniu nadporucznika z dniem 1 listopada 1881[9]. Od tego czasu był oficerem 80 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie do około 1900[10][11][12][13]. W tych latach był awansowany na kapitana 2 klasy z dniem 1 stycznia 1889[14], a w kwietniu 1891 na stopień kapitana 1 klasy z tym samym dniem starszeństwa[15][16]. Następnie otrzymał awans na stopień majora z dniem 1 listopada 1900[17]. Od tego czasu do około 1901 służył w szeregach 66 Węgierskiego pułku piechoty w Kaschau, pełniąc funkcję komendanta III batalionu[18]. Od około 1901 do około 1904 był urlopowany i w tym okresie figurował w ewidencji wojskowej jako oficer z przyznanym zaopatrzeniem[19].

Następnie, od około 1904 był oficerem 24 Galicyjsko-Bukowińskiego pułku piechoty w Stanisławowie i pełnił funkcję komendanta rejonu uzupełnień w Kołomyi[20][21][22] do około 1908, po czym pozostawał oficerem w jednostce do około 1909[23]. W tym czasie został awansowany na podpułkownika z dniem 1 listopada 1906[24]. W lutym 1909 jako oficer urlopowany i z przyznanym zaopatrzeniem został przeniesiony w stan spoczynku[25]. W maju 1910 otrzymał tytuł i charakter pułkownika[26]. Potem, przebywał we Lwowie co najmniej do 1914[27]. W trakcie I wojny światowej w 1917 był komendantem c. k. rolniczej centrali rejonowej (Rayonszentrale) nr 9 w Sanoku[28], tj. jednostki tworzonej terytorialnie w Galicji w 1916[29].

 
Grobowiec Mieczysława Wiktora

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej 19 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[30][31]. 27 grudnia 1918 został mianowany komendantem XV Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie[32]. W dalszym ciągu pełnił służbę na stanowisku komendanta PKU 20 pp[33]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[34]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika[35]. Na emeryturze zamieszkiwał we Lwowie[2][3].

W maju 1890 został otrzymał nadaną przez cesarza Franciszka Józefa godność c. k. podkomorzego[36][11]. Jego żoną została Maria Bronikowska herbu Osęk, z którą miał syna Tadeusza (1899-1974)[1]. Zmarł 20 listopada 1926[37][38]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[37].

Odznaczenia

edytuj

austro-węgierskie

  1. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim najpierw jako „Miecislaus Ritter von Wiktor”, potem jako „Miecislaus Ritter von Wiatrowice Wiktor” oraz jako „Miecislaus Wiktor von Wiatrowice”. W ewidencji Wojska Polskiego był określany jako „Mieczysław Wiktor z Wiatrowic”.

Przypisy

edytuj
  1. a b c Mieczysław Wiktor z Wiatrowic h. Brochwicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-05-28].
  2. a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1580.
  3. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.
  4. Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 47 (poz. 22).
  5. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 592.
  6. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1882. Wiedeń: 1881, s. 637.
  7. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 596.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1880. Wiedeń: 1879, s. 615.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1881. Wiedeń: 1880, s. 628.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1882. Wiedeń: 1881, s. 643.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1883. Wiedeń: 1883, s. 704.
  8. Privat-Telegramme. „Prager Tagblatt”. Nr 190, s. 7, 1 lipca 1883. (niem.). 
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1884. Wiedeń: 1883, s. 729.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885. Wiedeń: 1884, s. 731.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1886. Wiedeń: 1885, s. 747.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1887. Wiedeń: 1886, s. 750.
    Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 751.
  9. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 200.
  10. Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 432.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 450.
  11. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1890, s. 464.
  12. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1891, s. 468.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 478.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 488.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 464.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 482.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 524.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 526.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 528.
  13. a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 546.
  14. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 213.
  15. Das Mai-Avancement. „Deutsches Volksblatt”. Nr 831, s. 9, 29 kwietnia 1891. (niem.). 
  16. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1891, s. 209.
  17. November-Beförderung. „Grazer Tagblatt”. Nr 301, s. 9, 30 października 1900. (niem.). 
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 224.
  18. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 526.
  19. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 225.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 223.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 224.
  20. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 456.
  21. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 464.
  22. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 472.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 480.
  23. a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 498.
  24. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 229.
  25. Verordnungsblatt für k. u. k. Heer. „Pester Lloyd”. Nr 45, s. 10, 23 lutego 1909. (niem.). 
  26. Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1910. (niem.). 
  27. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 226.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 232.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 254.
    Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 181.
  28. a b Militärisches. Auszeichnungen. „Oesterreichische Morgenzeitung und Handelsblatt”. Nr 259, s. 4, 18 września 1917. (niem.). 
  29. Tomasz Kargol: Odbudowa Galicji ze zniszczeń wojennych w latach 1914-1918. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2012, s. 108. ISBN 978-83-62261-49-9.
  30. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 62.
  31. Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 127.
  32. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
  33. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 380.
  34. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 818.
  35. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 740.
  36. Amtlicher Theil. „Das Vaterland”. Nr 118r, s. 1, 23 maja 1890. (niem.). 
  37. a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Mieczysław Wiktor. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-28].
  38. Lokalizator grobów. Mieczysław Wiktor. www.zck-krakow.pl. [dostęp 2023-10-01].

Bibliografia

edytuj