Mikołaj Ordyczyński
Mikołaj Jan Ordyczyński (ur. 12 grudnia 1891 w Leżajsku, zm. 13 lipca 1975 w Nowej Sarzynie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, magister prawa.
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 lipca 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca artylerii dywizyjnej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 12 grudnia 1891 w Leżajsku w rodzinie Leona i Anieli z Jarosiewiczów[1][2]. Miał dziewięcioro rodzeństwa: Stefana, Władysława (zm. 1945), Antoniego Stanisława (ur. 1894), Cecylię (1896–1992), Waleriana (1902–1903), Stanisława (1904–1984), Wincentego (1907–1991), porucznika piechoty rezerwy Wojska Polskiego[3], Mariana Józefa ps. „Kuźma”, „Jeż” (1899–1989), członka POW[4], porucznika artylerii rezerwy Wojska Polskiego[5], odznaczonego Medalem Niepodległości[6] i Marylę (ur. 1914)[1]. Ukończył Miejskie Gimnazjum Realne w Leżajsku, a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim[1]. Współzałożyciel Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Leżajsku[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Armat Polowych Nr 29, w 1916 przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 2, a dwa lata później na Pułk Artylerii Polowej Nr 2. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na chorążego ze starszeństwem z 1 maja 1915, a później podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[7][8][9].
Ukończył Szkołę Wojskową w Paryżu[1]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 8 Pułku Artylerii Ciężkiej[10]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 12 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej[11].
W 1921 pracował jako nauczyciel języka niemieckiego w Miejskim Gimnazjum Realnym w Leżajsku[1][wymaga weryfikacji?].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 178. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12], a 1 grudnia 1924 mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 74. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Z dniem 1 maja 1925 został przesunięty w 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie ze stanowiska dowódcy III dywizjonu na stanowisko kwatermistrza[14]. W sierpniu 1926 został przeniesiony z Dywizjonu Szkolnego Artylerii Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI do 3 pułku artylerii lekkiej Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy III dywizjonu[15]. Później został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[16]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[17][18]. 14 grudnia 1931 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii[19]. W październiku 1934 został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[20]. W 1938 został przeniesiony do 8 pułku artylerii lekkiej w Płocku na stanowisko dowódcy pułku[21]. W sierpniu 1939, w czasie mobilizacji, objął obowiązki dowódcy Artylerii Dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty. Na tym stanowisku do 11 września walczył w kampanii wrześniowej[22]. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg[23]. 31 stycznia 1945 powrócił do kraju. Mieszkał w Leżajsku, gdzie pracował w Spółdzielni Architraw[1].
Zmarł 14 lipca 1975 w Nowej Sarzynie[24]. Pochowany razem z żoną Felicją (1907–1992) na Cmentarzu Komunalnym w Leżajsku (sektor SA2-IIIc-2)[25][1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi[26]
- Medal Niepodległości (24 października 1931)[27]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Ordyczyńska 2014 ↓.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 158, tu podano 6 grudnia 1891.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 614.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-11-23].
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 595.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 688, 716.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 869, 902.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1082, 1128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 861.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 317, 798.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 195.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 736.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 57 z 27 maja 1925 roku, s. 286.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 248.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 377, 454.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 344.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 179, 813.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 15 grudnia 1931 roku, s. 398.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 263.
- ↑ Grochowski 1996 ↓, s. 16.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 355.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Ordyczyńska 2014 ↓, s. Na fotografii nagrobka widnieje data 13 lipca 1975.
- ↑ Cmentarz Komunalny w Leżajsku [online], mogily.pl [dostęp 2021-11-22].
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 179.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Stanisław Grochowski: 8 Płocki Pułk Artylerii Lekkiej im. Króla Bolesława Krzywoustego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-85621-99-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Linki zewnętrzne edytuj
- Anna Ordyczyńska: Sylwetki Leżajszczan: Ordyczyński Mikołaj Jan (1891–1975). Anna Ordyczyńska, 2014-03-16. [dostęp 2021-11-23].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-16].