Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Ambrożego z Optiny w Szamordinie
Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej i św. Ambrożego z Optiny – żeński stauropigialny monaster we wsi Szamordino między Kozielskiem a Kaługą, na terytorium eparchii kałuskiej i borowskiej.
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Ihumenia | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór | |
| Cerkiew | |
| Założyciel klasztoru |
Ambrożyna (Kluczariewa), Zofia (Bołotowa) |
| Styl | |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
lata 80. XIX wieku |
| Data zamknięcia |
1922 |
| Data reaktywacji |
1990 |
Położenie na mapie obwodu kałuskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 54°09′36″N 35°52′05″E/54,160000 35,868056
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Inicjatorką powstania żeńskiego klasztoru była mniszka Ambrożyna (Kluczariewa), uczennica duchowna starca Ambrożego z Optiny, która postanowiła założyć w Szamordinie zakład dobroczynny prowadzony przez wdowy i panny pragnące połączyć służbę Bogu z pomocą najuboższym. Ambrożyna zmarła w 1881, na trzy lata przed formalnym uznaniem wspólnoty za monaster-pustelnię. Pierwszą przełożoną monasteru została inna uczennica późniejszego świętego schimnicha Ambrożego – schimniszka Zofia (Bołotowa). Do swojej śmierci Ambroży pozostawał spowiednikiem i opiekunem duchowym sióstr; następnie funkcję tę przejął kolejny ze starców Pustelni Optyńskiej mnich Anatol. Na początku XX wieku wspólnotę szamordińską tworzyło już ok. 800 zakonnic, które zajmowały obszerny kompleks budynków przeznaczonych do modlitwy i pracy, ufundowany przez moskiewskiego kupca S. Pierłowa. Na przełomie XIX i XX stulecia był to jeden z najważniejszych rosyjskich klasztorów żeńskich, obok wspólnot w Diwiejewie i Leuszynie[2].
W 1922 z polecenia rządu radzieckiego klasztor został zamknięty, zaś mniszki zmuszono do zamieszkania osobno w Kozielsku lub innych miastach. Wiele z nich za czynne głoszenie wiary zostało następnie wywiezionych do łagrów. Monaster został reaktywowany w 1990, sześć lat później patriarcha Aleksy II ponownie poświęcił cerkiew św. Ambrożego, zaś w 2005 – główny sobór klasztorny pod wezwaniem Kazańskiej Ikony Matki Bożej.