Munduruku bicoloratum

Munduruku bicoloratum – gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych. Jedyny z monotypowego rodzaju Munduruku. Zamieszkuje brazylijską Amazonię.

Munduruku bicoloratum
Miglio, Bonaldo et Pérez-Miles, 2013
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Infrarząd	ptaszniki
Rodzina	ptasznikowate
Podrodzina	Theraphosinae
Rodzaj	Munduruku
Gatunek	Munduruku bicoloratum

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2013 roku przez Laurę T. Miglio, Alexandra B. Bonaldo i Fernanada Péreza-Milesa. Jako lokalizację typową autorzy wskazali Mutum w brazylijskim stania Pará. Nazwa rodzajowa pochodzi od własnej nazwy plemienia posługującego się językiem z grupy tupi i zamieszkującej okolice Juruti, gdzie odłowiono materiał typowy. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „dwubarwne”.

Morfologia

Obie płcie mają rudobrązowe prosomę, szczękoczułki, nogogłaszczki i odnóża oraz jasnobrązową opistosomę (odwłok) z ciemnobrązowym szewronem po stronie grzbietowej. U holotypowego samca długość ciała wyniosła 25,4 mm, z czego 12 przypadało na karapaks, a u paratypowej samicy 22 mm, z czego 8,6 przypadało na karapaks. Oczy pary przednio-bocznej leżą nieco bardziej z przodu niż przednio-środkowej, a pary tylno-środkowej bardziej z przodu niż tylno-bocznej. Jamki karapaksu są poprzeczne. Szczękoczułki mają 11 lub 12 zębów na przednich krawędziach rowków i grupę około 30 ząbków nasadowych za tymi krawędziami. Kuspuli na wardze dolnej jest u samca około 70, a u samicy około 90, tych na szczękach jest około 240 u samca i około 270 u samicy. Nadstopia ostatniej pary odnóży pozbawione są skopuli, zaś par pozostałych mają skopule w częściach odsiebnych. Wszystkie stopy mają gęste skopule, u samic podzielone, u samca niepodzielone na pierwszej i drugiej parze i podzielone na pozostałych. U samca odnóża pierwszej pary mają na goleniach po dwie apofizy (haki) goleniowe zlane podstawami i o zbieżnych gałęziach. Opistosoma u samca ma włoski parzące typu III, a u samicy typów III i IV. Nogogłaszczki samca mają gruszkowaty bulbus zaopatrzony w prolateralny kil górny, prolateralny kil dolny oraz wyraźnie wyodrębniony kil subapikalny. Genitalia samicy mają parę spermatek z kulistymi zbiornikami nasiennymi, z których odchodzą lejkowate szyjki łączące się na szerokiej, zesklerotyzowanej podstawie.

Ekologia i występowanie

Gatunek neotropikalny, endemiczny dla Brazylii, znany wyłącznie z okolic Juruti w stanie Pará. Zamieszkuje wilgotne lasy równikowe wschodniej Amazonii.