Nakwiatek żółtonogi
Nakwiatek żółtonogi[1] (Anthicus flavipes) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.
Anthicus flavipes | |||
(Panzer, 1797) | |||
![]() | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Anthicus flavipes | ||
Synonimy | |||
|
Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1797 roku przez Georga W.F. Panzera jako Notoxus flavipes[2].

Chrząszcz o ciele długości od 1,7 do 2,6 mm, gęsto porośniętym stosunkowo długim, trochę podniesionym owłosieniem. Ubarwienie głowy jest czarne, przedplecza czarnobrunatne z rozjaśnioną podstawą, pokryw brunatnożółte z przyciemnionymi rejonami przyszwowym i przytarczkowym, a głaszczków, czułków i odnóży żółtobrunatne. Punktowanie kwadratowej w zarysie głowy jest mniej gęste niż u A. sellatus, ale na skroniach punkty stykają się brzegami. Kształt trzech przedostatnich członów czułków jest kwadratowy. Punkty na przedpleczu i pokrywach są gęsto rozmieszczone. Zarys pokryw jest owalny, najszerszy tuż za środkiem długości[3].
Owad ten zasiedla różne tereny o podłożu w postaci drobnoziarnistego piasku lub żwiru, np. pobrzeża wód, skraje lasów, przydroża, zbiorowiska ruderalne[3][4], słonawiska[3], piaskownie[5]. Występuje na nizinach jak i pogórzach[4]. Postacie dorosłe spotyka się od kwietnia do lipca wśród rozkładających się szczątków roślinnych, pod napływkami, na wysuszonej padlinie, a wieczorami także na niskiej roślinności[3][4]. Przylatują do sztucznych źródeł światła[5].
W Europie gatunek ten stwierdzony został w Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Polsce, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, Ukrainie, na Białorusi, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii i Rosji (na północ po Karelię[4]). Ponadto znany z Bliskiego Wschodu[2], Kaukazu[3] i wschodniej części krainy palearktycznej[2]. Wszędzie jest nieliczny[1]. W Polsce jest owadem stosunkowo rzadko spotykanym[3][4], ale drugim najczęściej spotykanym przedstawicielem rodzaju (po A. antherinus)[6], znanym z rozproszonych stanowisk na terenie całego kraju[4][6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jiří Zahradník: Przewodnik: Owady. Warszawa: Multico, 2000.
- ↑ a b c Anthicus flavipes. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-23].
- ↑ a b c d e f Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate – Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16–23.
- ↑ a b c d e f B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3. Warszawa: 1987.
- ↑ a b Grzywocz J., Szołtys H., Wanat M., Greń C., Ruta R., Królik R. Chrząszcze (Coleoptera) Śląska Dolnego i Górnego – dotychczasowy stan poznania oraz nowe dane faunistyczne: Anthicidae. „Acta entomologica silesiana”. 27, 2019.
- ↑ a b T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159–169, 2011.