Narathu (król Pinya)
Narathu (birm. နရသူ (ပင်းယ) /nəɹəθù/; 1333–1364?) – przedostatni król Królestwa Pinya w latach 1359–1364.
| Król Pinya | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
1333 (urodzony w poniedziałek)[1] |
| Data śmierci |
1364? |
| Miejsce spoczynku | |
| Ojciec | |
| Żona | |
Jako trzeci syn króla Kyawswy I wstąpił na tron po swoim bracie królu Kyawswie II w grudniu 1359 roku, w czasie gdy zaczęły nasilać się najazdy Szanów z północy[2]. Celem tych najazdów było zarówno jego królestwo, jak i rywalizujące z nim Królestwo Sikongu znajdujące się po drugiej stronie rzeki Irawadi[3].
W roku 1364 król Narathu opracował plan pokonania rywalizującego z jego królestwem Sikongu oraz nieznośnych szańskich najeźdźców z północy. Zawiązał on sojusz z saopha z Mogaung, aby wspólnie zaatakować Sikong. Kiedy jednak siły Mogaung zaatakowały Sikong, armie Pinya biernie obserwowały sytuację z drugiego brzegu rzeki. Ale pechowo dla Narathu, jego plan spalił na panewce. Siły Mogaung zdobyły Sikong samodzielnie, a następnie, mszcząc się za zdradę Narathu, obróciły swój atak przeciwko Pinya. Wojska Szanów przeprawiły się przez rzekę, zdobyły miasto Pinya[4]. Narathu został pojmany i doprowadzony do Mogaung jako jeniec. Jest on znany w historii birmańskiej pod przydomkiem Maw-Pa Min (မောပါမင်း /mɔ́ pà mɪ́ɴ/; pol. Król zabrany do kraju Maw (Szan))[1].
Chociaż po swoich najazdach Szanowie nie okupowali środkowej Birmy, pozostawiły one ten region w opłakanym stanie. Najstarszy brat Narathu, Uzana II objął po nim tron Pinya, ale utrzymał się na nim tylko trzy miesiące.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Maung Htin Aung: A History of Burma. New York and London: Cambridge University Press, 1967. (ang.).
- Victor B. Lieberman: Strange Parallels: Southeast Asia in Global Context, c. 800–1830, t. 1, Integration on the Mainland. Cambridge University Press, 2003. ISBN 978-0-521-80496-7. (ang.).
- Królewska Komisja Historyczna Birmy: Hmannan Yazawin. Wyd. 2003. T. 1–3. Yangon: Ministry of Information, Myanmar, 1832. (birm.).
- Than Tun, History of Burma: A.D. 1300–1400, t. XLII, grudzień 1959 (ang.).