Nenad Konstantinović

Nenad Konstantinović, cyr. Ненад Константиновић (ur. 9 lipca 1973 w Belgradzie[1]) – serbski polityk i prawnik, w drugiej połowie lat 90. jeden z przywódców protestów studenckich oraz organizacji Otpor, poseł do Zgromadzenia Narodowego.

Nenad Konstantinović
Ненад Константиновић
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1973
Belgrad

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet w Belgradzie

Życiorys edytuj

Pochodzi z rodziny przedwojennych prawników i polityków, jego rodzice zostali natomiast nauczycielami akademickimi. Ukończył jedną ze stołecznych szkół średnich, a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie w Belgradzie. Uzyskał uprawnienia adwokata w ramach belgradzkiej palestry, podejmując praktykę w rodzinnej kancelarii prawniczej[1].

W działalność publiczną zaangażował się w połowie lat 90. Był wiceprzewodniczącym komitetu centralnego koordynującego w latach 1996–1997 masowe manifestacje studentów, domagających się przywrócenia autonomii szkół wyższych i protestujących przeciwko fałszowaniu wyników wyborów lokalnych, co zarzucano socjalistom Slobodana Miloševicia. Od 1997 do 1998 Nenad Konstantinović pełnił funkcję wiceprzewodniczącego parlamentu studentów. W 1998 został jednym z założycieli i przewodniczącym rady ruchu Otpor!, obywatelskiej organizacji organizującej pokojowe protesty przeciwko rządom Slobodana Miloševicia[1].

Wstąpił także w szeregi Partii Demokratycznej[1]. Z jej ramienia w 2007, 2008 i 2012 był wybierany do Zgromadzenia Narodowego[2]. W 2014 odszedł do tworzonej przez Borisa Tadicia Nowej Partii Demokratycznej[1], nie uzyskał jednak z jej listy poselskiej reelekcji. Został w tym samym roku wiceprzewodniczącym swojego nowego ugrupowania (przekształconego wkrótce w Partię Socjaldemokratyczną)[1]. W wyniku wyborów w 2016 powrócił do serbskiego parlamentu[2]. W trakcie kadencji został jednym z organizatorów nowego ruchy politycznego Srbija 21[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Nenad Konstantinović. istinomer.rs. [dostęp 2022-03-04]. (serb.).
  2. a b Narodni poslanici. parlament.gov.rs. [dostęp 2016-08-12]. (ang.).