Nihoa raleighigatunek pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny Barychelidae. Występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei.

Nihoa raleighi
Raven, 1994
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

ptaszniki

Rodzina

Barychelidae

Podrodzina

Barychelinae

Rodzaj

Nihoa

Gatunek

Nihoa raleighi

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1994 roku przez Roberta Ravena[1][2] na podstawie dwóch samców odłowionych w 1986 roku. Jako lokalizację typową wskazano Oriomo w Papui-Nowej Gwinei. Epitet gatunkowy nadano na cześć żeglarza Waltera Raleigha[2].

Morfologia edytuj

Holotypowy samiec ma ciało długości 16 mm oraz karapaks długości 5,4 mm i szerokości 6,6 mm. Karapaks jest w zarysie prawie jajowaty, ubarwiony ciemnorudobrązowo, porośnięty srebrzystoszarymi włoskami i czarnymi szczecinkami. Jamki karapaksu są wyraźnie zakrzywione. Szczękoczułki są pomarańczowobrązowe, pozbawione rastellum, ale wyposażone w długie, proste, sztywne szczecinki przy nasadzie pazura jadowego. Bruzda szczękoczułka ma 3 duże i 6 mniejszych zębów na krawędzi przedniej oraz 6 bardzo drobnych ziarenek w części środkowo-nasadowej. Szczęki zaopatrzone są w 20–25 tępych kuspuli. Warga dolna pozbawiona jest kuspuli. Odnóża są ciemnorudobrązowe, pozbawione obrączkowania. Golenie odnóży przedniej pary mają małą ostrogę dystalną z długim i falistym megakolcem, zaś pozbawione są mikroostrogi. Pazurki pierwszej pary odnóży mają po dwa, a pary ostatniej po jednym szeregu ząbków. Opistosoma (odwłok) jest z wierzchu brązowa z trzema parami wąskich, jasnych łatek w tyle, silnie owłosiona. Spód opistosomy jest jasny i nieregularnie brązowo nakrapiany. Kądziołki przędne pary tylno-środkowej nie występują, co jest cechą wyjątkową na tle rodzaju. Nogogłaszczki samca mają cymbium o ściętych płatach, z których prolateralny jest mniejszy, oraz gruszkowaty bulbus stopniowo zwężający się, a następnie skręcony i wypłaszczony w kil przechodzący w krótki i spiczasty embolus[2].

Występowanie edytuj

Pająk ten występuje endemicznie w Papui-Nowej Gwinei. Znany jest wyłącznie z miejsca typowego w jej Prowincji Zachodniej[2].

Przypisy edytuj

  1. Gen. Nihoa Raven & Churchill, 1992. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-03].
  2. a b c d R.J. Raven. Mygalomorph spiders of the Barychelidae in Australia and the western Pacific. „Memoirs of the Queensland Museum”. 35, s. 291-706, 1994.