Nora Szczepańska, właśc. Eleonora Szczepańska, z d. Odlanicka-Poczobut (ur. 23 maja 1914 w Witebsku w ówczesnej Rosji, zm. 30 listopada 2004[1]) – polska poetka, prozaik, autorka utworów dla młodzieży o tematyce indiańskiej.

Nora Szczepańska
Imię i nazwisko

Eleonora Szczepańska

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1914
Witebsk

Data śmierci

30 listopada 2004

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Poznański, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych

Dziedzina sztuki

literatura dla dzieci i młodzieży, poezja

Życiorys

edytuj

Ukończyła socjologię na Uniwersytecie Poznańskim oraz Wydział Grafiki w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. Okres międzywojenny spędziła na terenie Wielkopolski. Debiutowała jako poetka na łamach dziennika „Głos” w 1935 roku. Była członkiem grupy Klub Poetów „Prom”. Swój pierwszy tomik poezji z 1938 roku, zatytułowany Uwiedzione źródła, wydała pod nazwiskiem Odlanicka. W latach 1940–1945 przebywała na robotach przymusowych w III Rzeszy, najpierw we Wrocławiu, a od 1941 roku w Wiedniu. Po wojnie mieszkała w Łodzi. W 1977 roku otrzymała nagrodę Prezesa Rady Ministrów.

Jej mężem był od 1937 socjolog Jan Szczepański.

Pochowana na cmentarzu ewangelickim w Ustroniu (4/9/13)[2].

Twórczość (wybrane pozycje)

edytuj
  • 1957 Karibu i inne opowiadania
  • 1958 Sprzysiężenie Czarnej Wydry
  • 1958 Zemsta Karibu
  • 1961 Dziki Anda
  • 1963 Ucho wodza
  • 1971 Odwaga
  • 1975 Skaza (poezje)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wyd. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.