Nowe Hebrydy
Nowe Hebrydy – kolonialna nazwa archipelagu około 80 wysp pochodzenia wulkanicznego i koralowego położonego około 1700 km na północny wschód od Australii, między 12 a 20° szerokości geograficznej południowej, obecnie niepodległe państwo Vanuatu.
| |||||
| 1906–1980 | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | Wielka Brytania, Francja | ||||
| Stolica | Port Vila | ||||
| Status terytorium | kondominium Wielkiej Brytanii i Francji | ||||
| Powierzchnia • całkowita |
12 189 km² | ||||
| Liczba ludności • całkowita • gęstość zaludnienia |
100,000 8.2 osób/km² | ||||
| Jednostka monetarna | dolar australijski, frank Nowych Hebrydów | ||||
| Utworzenie | 1906 | ||||
| Niepodległość | 30 lipca 1980 | ||||
| Kod samolotowy | YJ | ||||
 | |||||
.svg)
GeografiaEdytuj
Powierzchnia wysp: 12,2 tys. km² (podawane także 14,8 tys. km²[1]). Ludność w roku 2008 wynosiła 233 tys. osób, głównie pochodzenia melanezyjskiego (98%)[2]. Główne wyspy Nowych Hebrydów (Espiritu Santo, Éfaté, Erromango, Malekula) są pochodzenia wulkanicznego, małe wysepki (Lopevi, Tanno) mają charakter koralowy. Ambrim i Lopevi są czynnymi wulkanami[1].
Na wyspach panuje klimat wilgotny równikowy. Wyspy północne porastają wilgotne lasy równikowe, wyspy na południu porastają lasy suche i sawanna[3]. Średnie temperatury miesięczne w przedziale 23-28 °C[1]. Pora deszczowa trwa od listopada do kwietnia, roczna suma opadów wynosi 1500-2500 mm[3]. Często występują cyklony[2].
HistoriaEdytuj
Wyspy zostały odkryte w 1606 roku przez portugalskiego żeglarza Pedro Fernandeza de Quirósa. W 1774 roku zostały przebadane przez Jamesa Cooka[1]. To on właśnie nadał im nazwę Nowych Hebrydów[2]. Od roku 1870 na wyspy napływali kolonizatorzy angielscy i francuscy. Od 1906 roku wyspy stanowiły angielsko-francuskie kondominium[1]. W 1980 roku wyspy uzyskały pełną niepodległość jako państwo Vanuatu[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 311.
- ↑ a b c d Ilustrowana Encyklopedia Powszechna. T. V S-Z. Kraków: Zielona Sowa, 2010, s. 168. ISBN 978-83-7623-449-6.
- ↑ a b Vanuatu. W: Wielki Encyklopedyczny Atlas Świata. T. 18. Australia i Oceania. s. 74.