Ołeksandr Pryzetko

ukraiński piłkarz i trener

Ołeksandr Serhijowycz Pryzetko, ukr. Олександр Сергійович Призетко, ros. Александр Сергеевич Призетко, Aleksandr Sergiejewicz Prizietko (ur. 31 stycznia 1971 w Izmaile w obwodzie odeskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Ołeksandr Pryzetko
Олександр Призетко
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ołeksandr Serhijowycz Pryzetko

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1971
Izmaił

Wzrost

183 cm

Pozycja

pomocnik/napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Czornomoreć Odessa
Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988 Majak Charków 2 (0)
1988–1993 Metalist Charków 76 (29)
1993–1994 Dynamo Kijów 46 (8)
1995–1997 Dinamo-Gazowik Tiumeń 80 (26)
1997–1998 Torpedo Moskwa 26 (1)
1998 Torpedo-2 Moskwa 5 (1)
1999 Arsenał Tuła 30 (3)
2000–2004 Czernomoriec Noworosyjsk 100 (24)
2004–2005 Metalist Charków 12 (0)
W sumie: 377 (92)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1992–2001  Ukraina 5 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2015–2016 Metalist Charków U-21
2016 Metalist Charków (p.o.)
2016–2017 Metalist 1925 Charków
2018 Polissia Żytomierz
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Kariera klubowa

edytuj

W wieku 14 lat wstąpił do SDJuSzOR Czornomoreć Odessa, skąd po roku, w wyniku kontuzji, powrócił do Izmaiła. Następnie został przyjęty do Internatu Sportowego w Charkowie. W 1988 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Majak Charków, skąd przeszedł do Metalista Charków. W 1993 został piłkarzem Dynamo Kijów, a dwa lata później został sprzedany do rosyjskiego klubu Dinamo-Gazowik Tiumeń. W 1997 przeniósł się do Torpeda Moskwa, ale po zmianie trenera stracił miejsce w podstawowym składzie i przeszedł do Arsenału Tuła. Trzy lata później został piłkarzem Czernomorca Noworosyjsk. W 2004 powrócił do Metalista Charków, a w 2005 zakończył w nim karierę piłkarską[1].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

26 sierpnia 1992 debiutował w reprezentacji Ukrainy w meczu towarzyskim z Węgrami, przegranym 1:2.

Kariera trenerska

edytuj

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął karierę trenerską. Najpierw od 2011 szkolił dzieci w Szkole Sportowej w Lubotynie. W 2015 stał na czele młodzieżowej drużyny Metalista Charków, a od 18 kwietnia do końca maja 2016 pełnił obowiązki głównego trenera Metalista Charków[2]. 16 sierpnia 2016 został mianowany na stanowisko głównego trenera klubu Metalist 1925 Charków. 26 września 2017 za obopólną zgodą kontrakt został anulowany[3]. 27 grudnia 2017 stał na czele Polissia Żytomierz[4]. 16 sierpnia 2018 został z niego zwolniony[5].

Sukcesy i odznaczenia

edytuj

Sukcesy klubowe

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj