Wikipedia

Okręty podwodne typu Diane (1912)

Okręty podwodne typu Diane – francuskie oceaniczne okręty podwodne z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego. W stoczni Arsenal de Cherbourg zbudowano w latach 1912–1917 dwa okręty tego typu, które weszły do służby w Marine nationale w latach 1916-1917. „Diane” zatonął w ostatnim roku wojny, zaś „Daphné” użytkowany był do połowy lat 30. XX wieku.

Okręty podwodne typu Diane
Ilustracja
Kraj budowy

 Francja

Stocznia

Arsenal de Cherbourg

Zbudowane

2

Użytkownicy

 Marine nationale

Typ poprzedzający

Bellone

Typ następny

Dupuy de Lôme

Służba w latach

1916-1935

Stracone

1

Uzbrojenie:
1 działo kal. 75 mm
12 torped
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe
• zewnętrzne


4 x 450 mm
2 x 450 mm
4 x 450 mm

Załoga

43 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

633 tony

• w zanurzeniu

891 ton

Długość

68 m

Szerokość

5,53 m

Zanurzenie

3,72 m

Napęd:
2 silniki Diesla o łącznej mocy 1800 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1400 KM
2 śruby
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


17 węzłów
11,5 węzła

Zasięg:
• na powierzchni

powierzchnia: 2500 Mm przy 10 w.
zanurzenie: 130 Mm przy 5 w.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

edytuj

Oba okręty typu Diane zamówione zostały na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1912 roku[1][2]. Okręty zaprojektował inż. Jean Simonot, tworząc mniejszą wersję swojego poprzedniego projektu Gustave Zédé[3].

Jednostki typu Diane były średniej wielkości oceanicznymi okrętami podwodnymi o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 68 metrów, szerokość 5,53 metra i zanurzenie 3,72 metra[1][2][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 633 tony, a w zanurzeniu 891 ton[1][2]. Okręty napędzane były na powierzchni przez dwa czterosuwowe silniki Diesla Vickers („Diane”) lub dwa dwusuwowe silniki Diesla Sulzer(inne języki) („Daphné”) o łącznej mocy 1800 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Sabathé o łącznej mocy 1400 KM[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 17 węzłów na powierzchni i 11,5 węzła w zanurzeniu[1][2][3]. Zasięg wynosił 2500 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 130 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[2][3].

Okręty wyposażone były w 10 wyrzutni torped kalibru 450 mm (cztery wewnętrzne na dziobie, dwie na rufie oraz cztery zewnętrzne), z łącznym zapasem 12 torped[2][3][5]. „Daphné” otrzymał dodatkowo działo pokładowe kal. 75 mm[1][2]. Załoga jednego okrętu składała się z 4 oficerów oraz 39 podoficerów i marynarzy[2][3].

Budowa

edytuj

Dwa okręty typu Diane zbudowane zostały w Arsenale w Cherbourgu[1][2]. Stępki okrętów położono w grudniu 1912 roku[2], wodowane zostały w latach 1915-1916[1][3], a ukończono je w latach 1916-1917[2]. Nazwy okrętów nawiązywały do mitologii – rzymskiej bogini łowów Diany oraz nimfy greckiej – Dafne[6].

Okręt Stocznia Początek budowy Wodowanie Ukończenie budowy
„Diane” (Q107) Arsenal de Cherbourg grudzień 1912 30 września 1916 sierpień 1917
„Daphné” (Q108) grudzień 1912 25 października 1915 lipiec 1916

Przebieg służby

edytuj

„Diane” (Q107)

Osobny artykuł: Diane (1916).

Podczas wojny okręt operował na Atlantyku[3]. 11 lutego 1918 roku nieopodal La Rochelle, podczas misji eskortowania czteromasztowego żaglowca „Quevilly”, z nieznanych przyczyn na okręcie nastąpiła wewnętrzna eksplozja, w wyniku której jednostka zatonęła wraz z całą załogą[2][3][6].

„Daphné” (Q108)

Osobny artykuł: Daphné (1915).

Po wojnie okręt poddano modernizacji, m.in. skrócono czas zanurzania i zainstalowano nowy peryskop[1][2]. „Daphné” pełniła służbę do lutego 1935 roku, kiedy została skreślona z listy floty[1][2][a].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Paul E. Fontenoy podaje, że okręt wycofano ze służby 27 sierpnia 1935 roku[3].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g h i j k Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 211.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 155.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 88.
  4. ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
  5. ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
  6. ↑ a b Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
  • Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Okręty_podwodne_typu_Diane_(1912)&oldid=73975748”