Olbrzymie rurki węglowe
Olbrzymie rurki węglowe (CCT, z ang. colossal carbon tubes) – alotropowa odmiana węgla w postaci rurek o średnicach od 40 do 100 μm. Mają strukturę inną niż nanorurki węglowe, których średnice są rzędu nanometrów. Ściany olbrzymich rurek nie są pojedynczymi warstwami grafenu, ale wielowarstwowymi strukturami o grubości ponad 1 μm, pofałdowanymi i posiadającymi puste przestrzenie rozdzielone membranami, podobnie jak w tekturze.
Olbrzymie rurki węglowe są badane ze względu na szereg użytecznych cech, m.in. bardzo małą gęstość, bardzo dużą wytrzymałość, plastyczność i konduktywność; niektóre są półprzewodnikami. Włókna olbrzymich rurek są 30 razy wytrzymalsze niż włókna kevlarowe i 224 razy wytrzymalsze niż włókna bawełniane[1][2].
Mają gęstość rzędu 10 mg/cm³, porównywalną z gęstością nanopianki[2]. Ich wytrzymałość na rozciąganie jest rzędu 7 GPa[2][3], przewyższają więc wytrzymałością struktury takie jak Kevlar i Dyneema. Ich wytrzymałość w połączeniu z niską gęstością sprawia, że mają najwyższy wśród znanych materiałów stosunek wytrzymałości do gęstości, przewyższając tym parametrem nanorurki węglowe. Sprawia to, że są rozważane jako tworzywo, z którego można potencjalnie wykonać windę kosmiczną[4].
Przypisy
edytuj- ↑ James Riordon, New colossal carbon tubes created, and flipping spins at the speed limit [online], 31 lipca 2008 [dostęp 2024-07-11] (ang.).
- ↑ a b c Huisheng Peng i inni, Strong and Ductile Colossal Carbon Tubes with Walls of Rectangular Macropores, „Physical Review Letters”, 101 (14), 2008, DOI: 10.1103/PhysRevLett.101.145501 [dostęp 2024-07-11] (ang.).
- ↑ Belle Dumé: Carbon nanotubes, but without the 'nano'. physicsworld.com, 2008-08-06. [dostęp 2024-07-11]. (ang.).
- ↑ Andrew Meulenberg, Timothy Poston, Sling-on-a-Ring: Structure for an Elevator to LEO, Space, Propulsion & Energy Sciences International Forum, 2011 [zarchiwizowane 2011-08-18] (ang.).