Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury

Olimpijski Konkurs Sztuki i Literatury – konkurs sztuki i literatury, odbywający się w latach 1912–1948 równolegle ze sportowymi letnimi igrzyskami olimpijskimi. Program rywalizacji artystycznej obejmował takie dziedziny sztuki jak: poezja, epika, rzeźba, malarstwo, architektura oraz muzyka.

Alfréd Hajós jest jednym z dwóch ludzi, którzy otrzymali medale olimpijskie równocześnie za osiągnięcia sportowe i artystyczne

Pomysłodawcą połączenia rywalizacji sportowej oraz artystycznej był Pierre de Coubertin, który twierdził, że człowiek w swej naturze powinien rozwijać się zarówno fizycznie, jak i duchowo, a w tamtych czasach obie te strefy niebezpiecznie się oddaliły, pozostając często w konflikcie – część środowisk uważała, że współzawodnictwo sportowe niesie za sobą wiele negatywnych zjawisk, odciągając jednocześnie uwagę społeczeństw od dziedzin bardziej wartościowych.

Po igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 z inicjatywy Sigfrida Edströma – przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego – zaprzestano organizacji konkursów literatury i sztuki.