Muzyka

sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie; jedna z dziedzin sztuk pięknych

Muzyka (ze stgr. μουσική mousiké „sztuka Muz”) – sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie. Jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka przez dźwięki.

Alegoria Muzyki, Filippino Lippi

Struktury dźwiękowe składają się z zestawów fal akustycznych o celowo dobranych częstotliwościach i amplitudach oraz ciszy pomiędzy nimi. Jednym z celów muzyki jest samoekspresja oraz przekaz subiektywnych odczuć kompozytora lub wykonawcy, który ma wpływ na odczucia, reakcje i świadomość słuchacza przetwarzającego te doznania w sposób zupełnie indywidualny. Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem, oprócz głosu ludzkiego, instrumentów muzycznych oraz wszelkich dźwięków elektronicznych, naturalnych i nieartykułowalnych.

Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Można przyjąć, że muzyka od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy, zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach, najpewniej również od początku łączona była z tańcem i słowem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym – pomagała w pracy zespołowej, była formą komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się jako jedna z gałęzi sztuki.

Początki edytuj

 
Tablica z zapisem części Hymnu do Nikkal, pochodząca z ok. 1400 roku p.n.e.

W czasach prehistorycznych grano na muszlach i piszczałkach wykonanych z kości. Muzyka towarzyszyła tańcom i ceremoniom religijnym. A w starożytnych państwach: Mezopotamii, Egipcie, Indiach, Chinach i Grecji słuchano muzyki również dla przyjemności. Muzykę zaczęto zapisywać w starożytnej: Mezopotamii, Egipcie i Grecji, a specjaliści[potrzebny przypis] uważają nawet, że znaleźli zapisany fragment muzyczny – hymn, pochodzący z Sumeru z okresu 5000–3000 lat p.n.e.

Prawdopodobnie za najstarszy wiernie odtworzony współcześnie utwór muzyczny uważany jest Hymn do Nikkal, którego zapis datowany jest na 1400 rok p.n.e.[1][2] Zapis pochodzi z państwa Hurytów; odnaleziono go w połowie XX wieku w Ugarit na wybrzeżu Morza Śródziemnego, zaś muzykę odtworzono po piętnastu latach prac na Uniwersytecie Kalifornijskim (Berkeley)[3]. Pierwszy kompletny utwór muzyczny, który zachował się do naszych czasów, datowany jest na IX wiek[4].

Mitologiczne początki edytuj

Według przekazów biblijnych wynalazcą muzyki był Jubal, gdyż w Rdz 4, 21 określony został jako ojciec wszystkich tych, którzy grają na „cytrach i organach”[5].

Według mitologii rzymskiej wynalazcą muzyki był Merkury, który ze skorupy wyschniętego żółwia zrobił lirę[6].

Elementy dzieła muzycznego[7] edytuj

 
Alegoryczne przedstawienie muzyki – Grupa Muzyka na warszawskim MDM-ie (proj. J. Gosławski)

W tradycyjnym i najbardziej rozpowszechnionym ujęciu, struktury muzyczne składają się z rytmu, melodii oraz harmonii. Rozpatrując ten problem bardziej szczegółowo, podział ten można przedstawić następująco (są to tzw. elementy dzieła muzycznego):

W muzyce współczesnej także akustyka.

Klasyfikacje edytuj

 
Orkiestra Kameralna Wratislavia (2010)

Muzykę euroatlantyckiego kręgu kulturowego można klasyfikować na wiele sposobów, np.:

Forma przekazu:

Środki wykonawcze:

Liczba wykonawców:

 
Leszek Możdżer – fortepian
Lars Danielsson – kontrabas (2004)

Przeznaczenie:

Cechy formalne i genetyczne:

Ze względu na cechy stylistyczne dzieli się też muzykę według epok. Mówi się o:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Michael Levy, The Oldest Written Musical Notation, The Oldest Written Melody & The Oldest Complete Written Melody So Far Discovered In History, www.ancientlyre.com, [dostęp 2016-09-24].
  2. Giorgio Buccellati, Hurrian music [dostęp 2016-05-06].
  3. The Oldest Song In The World [dostęp 2016-05-06].
  4. Encyklopedia pytań i odpowiedzi (Brian Williams).
  5. Leopold Mozart Gruntowna szkoła skrzypcowa, Poznań 2007, s. 27; wg Biblii Tysiąclecia: „Brat jego nazywał się Jubal; od niego to pochodzą wszyscy grający na cytrze i na flecie” (Rdz 4,2).
  6. Leopold Mozart Gruntowna szkoła skrzypcowa, Poznań 2007, s. 32–33.
  7. Bohdan Muchenberg, Literatura muzyczna PWM.

Linki zewnętrzne edytuj