Omnibus (pojazd)

Omnibus – konny pojazd wieloosobowy, przeważnie kryty, utrzymujący regularną komunikację. Od XVII do XIX wieku konny. Prawdopodobnie pierwszy tego typu pojazd zaprojektował słynny naukowiec Blaise Pascal. Po zastosowaniu napędu mechanicznego początkowo powstało określenie omnibus automobilowy, które się skróciło do autobus.

Pochodzenie nazwy

Słowo pochodzi od łacińskiego słowa omnibus „dla wszystkich”, gdzie -bus jest końcówką dativu pluralis (odpowiednika polskiego celownika). Z połączenia tej końcówki z cząstką auto (grecki zaimek αυτο – ono, samo) powstał wyraz autobus. Pojazdy silnikowe określano w Niemczech jako Automobil-Omnibus (omnibus samochodowy), a następnie Auto-Omnibus, co skrócono na autobus, jakkolwiek Niemcy nadal używają słowa Omnibus na określenie autobusu. Nazwy omnibus użyto na znaczenie autobusu międzymiastowego w encyklopedii Samochody od A do Z, WKŁ, Warszawa 1961, gdzie podjęto próbę unormowania nazw różnych rodzajów autobusów.

Historia

Konny omnibus

Pierwszy konny omnibus uruchomiono w Paryżu w 1662 roku. Z biegiem czasu środek transportu zaczął się upowszechniać, tak aby w XIX wieku być już znanym w większości dużych miast Europy.
Jego stosowanie związane było z rozwojem mobilności i komunikacji mieszkańców miast okresu rewolucji przemysłowej i ekspansji mieszczaństwa.

Upowszechnienie się omnibusów w miastach wiązało się z budową dworców kolejowych, bowiem pasażerowie kolei często za ich pomocą podróżowali od stacji do oddalonych dzielnic lub pobliskich miejscowości (tak było np. w przypadku stacji Hamburg-Altona).

Autobus

Na terenie Polski pierwsze omnibusy z silnikiem powstały w warszawskiej fabryce powozów „W. Romanowski” w 1904 roku.

W 1900 r. szczecińska firma Stoewer uruchomiła pierwszą w Europie fabrykę autobusów^[1].

Szczególnymi omnibusami, z racji miejsca funkcjonowania, były konne omnibusy − po wstrzymaniu komunikacji Tramwajowej − warszawskiego getta, nazywane tam popularnie „konhellerkami”, od nazwisk twórców i właścicieli tego przedsiębiorstwa - Kona i Hellera.

Dane techniczne polskich omnibusów z 1904 r.^[2]

silnik spalinowy: francuski „Mutel” o mocy 10-12 KM
prędkość maksymalna: 20 (35) km/h
liczba pasażerów: 7 + kierowca
konstruktorzy: mechanik Wincenty Schindler i inż. Henryk Brzeski

Zobacz też

Przypisy

↑ Grochowiak R. MolewiczG.R.M. M Grochowiak R. MolewiczG.R.M., Autobusy komunikacji miejskiej w Szczecinie 1928-2008., 2008 .
↑ Tygodnik Ilustrowany nr 35 z 1904 r. str. 671.

[1] Grochowiak R. MolewiczG.R.M. M Grochowiak R. MolewiczG.R.M., Autobusy komunikacji miejskiej w Szczecinie 1928-2008., 2008 .

[2] Tygodnik Ilustrowany nr 35 z 1904 r. str. 671.

[1]

[2]