Order Flagi Narodowej
odznaczenie państwowe Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej
Order Flagi Narodowej[1] lub Order Flagi Państwowej[2] (kor. 국기 훈장 / 國旗勳章 Kukki Hunjang) – drugie, po Orderze Kim Ir Sena i Orderze Kim Dzong Ila, najwyższe odznaczenie państwowe Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej.
 Awers orderu I klasy | |
 Baretka orderu II klasy | |
 Baretka orderu III klasy | |
| Ustanowiono |
12 października 1948 |
|---|---|
Ustanowienie edytuj
Order został ustanowiony 12 października 1948[3] jako pierwsze odznaczenie północnokoreańskie. Jest nadawany zarówno pojedynczym osobom, jak i organizacjom czy zakładom pracy za osiągnięcia w służbie wojskowej[4] oraz działalności politycznej, kulturalnej lub ekonomicznej. Przyznawany także funkcjonariuszom Partii Pracy Korei za długoletnią pracę (25 lat – I klasa, 20 lat – II klasa, 15 lat – III klasa)[5].
Kawalerami Orderu Flagi Narodowej I klasy stają się automatycznie osoby wyróżnione tytułami Bohatera Republiki i Bohatera Pracy, a także laureaci Nagrody Kim Ir Sena[6].
Odznaczeni Orderem Flagi Narodowej I klasy mają prawo do bezpłatnego przejazdu środkami komunikacji publicznej[7].
| Baretki Orderu Flagi Narodowej | ||||
|---|---|---|---|---|
 I klasa |
 II klasa |
 III klasa | ||
Niektórzy odznaczeni edytuj
Obywatele Korei Północnej edytuj
- Kim Ir Sen (automatycznie, 1953, I klasa[8])
- Kim Dzong Il (automatycznie, 1982, I klasa)[9]
- Kim Dzong Suk (pośmiertnie, automatycznie, 1972, I klasa)
- Han Tŏk Su (dziesięciokrotnie, I klasa)[10]
- Jang Ch'ŏl (sierpień 1961, III klasa)[11]
- Jo Myŏng Rok (I klasa)[12]
- Jŏn Pyŏng Ho (automatycznie, luty 1998, I klasa)[13]
- Kim Jung Rin (I klasa)[14]
- Hyŏn Yŏng Ch'ŏl (I klasy - 8 krotnie, II klasy - 5 krotnie, III klasy - 2 krotnie)[15]
- Na początku 2010 północnokoreańskie media poinformowały o pośmiertnym przyznaniu Orderów Flagi Narodowej I klasy kapitanowi i pierwszemu mechanikowi frachtowca, który w listopadzie 2009 zatonął niedaleko chińskiego miasta Dalian. Odznaczeni mieli ratować znajdujące się na statku portrety Kim Ir Sena i Kim Dzong Ila[16].
Obcokrajowcy edytuj
- Aleksandr Wasilewski (ZSRR, 1948)
- Rodion Malinowski (ZSRR, 1948, I klasa)
- Peng Dehuai (ChRL, 1951 i 1953, I klasa)[17]
- Nur ad-Din al-Atasi (Syria, 1969, I klasa)[18]
- Wojciech Jaruzelski (Polska, 1977)
- Juvénal Habyarimana (Rwanda, 1978, I klasa)[19]
- Husni Mubarak (Egipt, 1983, I klasa)[20]
- Fidel Castro (Kuba, 2006, I klasa)[21]
- Samora Machel (Mozambik, I klasa)[22]
- Wasilij Pietrow (ZSRR)
- Józef Borowiec, były dyrektor Państwowego Ośrodka Wychowawczego w Płakowicach (Polska)[23]
- Jakow Nowiczenko (ZSRR)[24]
- Alejandro Cao de Benós (Hiszpania)[25]
- Ra Hun, działacz mniejszości koreańskiej w Japonii (II klasa oraz dwukrotnie III klasa)[26]
- Megawati Soekarnoputri (Indonezja, I klasa)[27]
Przypisy edytuj
- ↑ Mały słownik koreańsko-polski. Oprac. Tadeusz Korsak, Magdalena Hornung. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 2012, s. 57. ISBN 978-83-89191-04-5.
- ↑ Por. ros. о́рден Госуда́рственного Зна́мени, zob. Большой корейско-русский словарь. Red. Л. Б. Никольский, 최정후. T. I: ㄱ–ㅅ. Москва: Русский язык, 1976, s. 141.
- ↑ The North Korean People’s Army: origins and current tactics. Books.google.pl. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
- ↑ Орден „Национального Флага 3 ст”. Znakordena.ru. [dostęp 2010-10-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2016)]. (ros.).
- ↑ Order of the National Flag. Northkoreanmedals.com. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
- ↑ North Korea handbook, Tom 2002. Google.books.pl. s. 132. [dostęp 2010-10-09]. (ang.).
- ↑ Korea (North). Jeanpaulleblanc.com. [dostęp 2011-04-02]. (ang.).
- ↑ Waldemar J. Dziak: Kim Ir Sen. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, 2001, s. 139. ISBN 83-214-1260-2.
- ↑ The guerilla dynasty: politics and leadership in North Korea. Books.google.pl. s. 117. [dostęp 2010-10-09]. (ang.).
- ↑ Chairman Han Duk Su of CHONGRYUN Passes Away. Co.jp. [dostęp 2010-08-06]. (ang.).
- ↑ North Korea handbook, Tom 2002. Books.google.pl. s. 791. [dostęp 2010-10-11]. (ang.).
- ↑ Senior DPRK official Jo Myong Rok passes away. Chinadaily.com.cn. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
- ↑ Jon Pyong Ho. Nkleadershipwatch.files.wordpress.com. s. 1. [dostęp 2010-10-09]. (ang.).
- ↑ Kim Jung Rin Dies. Nkleadershipwatch.files.wordpress.com. [dostęp 2010-10-09]. (ang.).
- ↑ Rozstrzelany z broni przeciwlotniczej za... drzemkę. Bo nie okazał szacunku dla Kim Dzong Una. gazeta.pl, 2015-05-13. [dostęp 2015-05-13].
- ↑ Szczyt bohaterstwa: narażać życie dla portretów Kim Ir Sena. Newsweek.pl. [dostęp 2010-08-05]. (pol.).
- ↑ The Korean War: an encyclopedia. Books.google.pl. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
- ↑ Korea versus Korea: a case of contested legitimacy. Books.google.pl. [dostęp 2011-04-02]. (ang.).
- ↑ Asia. Dtic.mil. [dostęp 2010-10-11]. (ang.).
- ↑ Le Président de la République. Sis.gov.eg. [dostęp 2010-10-10]. (fr.).
- ↑ Kim Jong-il gives Castro a going away present. Rjkoehler.com. [dostęp 2010-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 marca 2012)]. (ang.).
- ↑ Korea versus Korea: a case of contested legitimacy. Books.google.pl. [dostęp 2010-08-05]. (ang.).
- ↑ Śniły o polskim chlebie i smalcu. Gazetawroclawska.pl. [dostęp 2010-08-05]. (pol.).
- ↑ Korea & world affairs. Books.google.pl. [dostęp 2010-10-09]. (ang.).
- ↑ About this webpage. Korea-dpr.com. [dostęp 2010-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2012)]. (ang.).
- ↑ Obituary. Co.jp. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 marca 2012)]. (ang.).
- ↑ Indonesian President Megawati Visits DPRK; Meets Kim Jong Il for 1st Time in 37 Years. Co.jp. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 marca 2012)]. (ang.).