Orsillinae
Orsillinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny zwińcowatych. Obejmuje około 70 opisanych gatunków. Rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie.
| Orsillinae | |
| Stål, 1872 | |
_-_(imago),_Arnhem,_the_Netherlands_-_2.jpg) Orsillus depressus | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Orsillinae |
_-_(imago),_Molenhoek,_the_Netherlands.jpg)
_(44367286301).jpg)
Morfologia edytuj
Pluskwiaki te osiągają stosunkowo małe rozmiary. Ubarwione są niepozornie, w odcieniach żółci, brązu i szarości[1]. Głowa ich jest wysunięta ku przodowi, pozbawiona trichobotrii, zaopatrzona w dobrze rozwinięte bukule, czteroczłonową kłujkę i, położone poniżej środka oczu złożonych, czteroczłonowe czułki[1][2]. Powierzchnia przedplecza ma poprzeczny wcisk, między guzami barkowymi a tarczką[1][2]. Półpokrywy są częściowo przejrzyste, na większej powierzchni, w tym na międzykrywkach niepunktowane. Wierzchołkową krawędź przykrywki mają zafalowaną na środkowym odcinku. Skrzydła tylne nie mają żyłki subkostalnej, za to wyposażone są w żyłki interwannalne i hamus (haczykowatą żyłkę odchodzącą od żyłki medialnej)[1].
Odwłok ma wszystkie przetchlinki położone na grzbietowej stronie segmentów. Szew między czwartym i piątym sternitem jest całkowity i dochodzi do brzegów odwłoka. U larw ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych odwłoka znajdują się między tergitami czwartym i piątym oraz piątym i szóstym[2].
Ekologia i występowanie edytuj
Owady te są fitofagami ssącymi. W przeciwieństwie do innych zwińcowatych żerują nie tylko na nasionach, ale także na kwiatach i organach wegetatywnych roślin żywicielskich. Poszczególne gatunki często są polifagiczne i odżywiają się szerokim spektrum niespokrewnionych taksonów roślin[2].
Podrodzina rozprzestrzeniona jest kosmopolitycznie. Do jej szczególnej radiacji doszło na obszarze Hawajów – większość gatunków Orsillinae to endemity tychże wysp[1][2]. W Australii występuje 12 gatunków z 4 rodzajów[2]. W Polsce stwierdzono 8 gatunków z 3 rodzajów[3] (zobacz też: zwińcowate Polski).
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadzony został w 1862 roku przez Carla Ståla[4]. Obejmuje około 255 opisanych gatunków[5], sklasyfikowanych w 30 rodzajach i 4 plemionach[6]:
- plemię: Lepionysiini
- Lepionysius Ashlock, 1967
- plemię: Metrargini
- Balionysius Ashlock, 1967
- Coleonysius Ashlock, 1967
- Cuyonysius Dellapé & Henry, 2020
- Darwinysius Ashlock, 1967
- Glyptonysius Usinger, 1942
- Metrarga White, 1878
- Neseis Kirkaldy, 1910
- Nesoclimacias Kirkaldy, 1908
- Nesocryptias Kirkaldy, 1908
- Oceanides Kirkaldy, 1910
- Robinsonocoris Kormilev, 1952
- Xyonysius Ashlock & Lattin, 1963
- plemię: Nysiini
- Lepiorsillus Malipatil, 1979
- Nesomartis Kirkaldy, 1907
- Nithecus Horvath, 1890
- Nysius Dallas, 1852
- Oreonysius Usinger, 1952
- Reticulatonysius Malipatil, 2005
- Rhypodes Stal, 1868
- plemię: Orsillini
- Aborsillus Barber, 1954
- Austronysius Ashlock, 1967
- Belonochilus Uhler, 1871
- Camptocoris Puton, 1886
- Eurynysius Ashlock, 1967
- Hyalonysius Slater, 1962
- Neortholomus Hamilton, 1983
- Orsillus Dallas, 1852
- Ortholomus Stal, 1872
- Sinorsillus Usinger, 1938
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 251-258. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ a b c d e f G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
- ↑ A. Wolski: podrodzina: Orsillinae C. Stål, 1872. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2020-04-20].
- ↑ C. Stål. Enumeratio Hemipterorum. Bidrag till en förteckning öfver aller hittills kända Hemiptera, jemte systematiska meddelanden. 2. „Kongliga Svenska Vetenskaps-Academiens Nya Handlingar, Stockholm”. 10 (4), s. 1-159, 1872.
- ↑ J.A. Slater, J.E. O'Donnell: A Catalogue of the Lygaeidae of the World (1960–1994). New York: New York Entomological Society, 1995.
- ↑ Pablo M. Dellapé, Thomas J. Henry, David C. Eades: subfamily Orsillinae. [w:] Lygaeoidea Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2020-04-20].