Oznaki specjalistów marynarki wojennej

Oznaki specjalistów marynarki wojennej – zostały wprowadzone do użycia w latach 1970 i 1973. Prawo ich noszenia przysługiwało żołnierzom zawodowym oraz podoficerom i szeregowym zasadniczej służby wojskowej. Stanowiły one zewnętrzną formę wyróżniającą tych żołnierzy. Rysunki poszczególnych oznak przedstawiały charakterystyczne symbole broni lub znaków wojskowych występujących w danym rodzaju wojsk i służb. Posiadały one 4 klasy: 3, 2, 1 i Mistrzowską. Tłoczone były z tworzywa sztucznego barwy czerwonej i żółtej na miękkich podkładkach koloru czarnego o średnicy 70 mm[1].

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 grudnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów, zestawów i wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę kandydacką obecnie oznaki specjalistów są wyłącznie koloru czerwonego na czarnym tle[2].

Sposób noszenia edytuj

Sposób noszenia oznak specjalistów na mundurze przedstawia poniższa ilustracja[2]

 

Oznaki klas specjalistów marynarki wojennej edytuj

Oznaka klasy w okresie PRL Oznaka klasy zgodnie z Dz.U. z 2015 r. poz. 173 Oznaka klasy zgodnie z Dz.U. z 2021 r. poz. 1127 Opis
 
 
 
Klasa trzecia
 
 
 
Klasa druga
 
 
 
Klasa pierwsza
 
 
 
Klasa mistrzowska

Oznaki specjalistów marynarki wojennej edytuj

Oznaka marynarzy zasadniczej służby wojskowej Oznaka marynarzy zawodowych Opis
 
 
artylerzysta nadbrzeżny
 
 
artylerzysta okrętowy
 
 
chemik
 
 
elektryk
 
 
hydroakustyk
 
 
kierowca samochodowy
 
 
mechanik lotniczy
 
 
mechanik samochodowy
Nie widnieje w rozporządzeniu: Dz.U. z 2015 r. poz. 173
 
 
mechanik uzbrojenia lotniczego
 
 
miernik
 
 
miner
 
 
motorzysta-drenażysta
 
 
nurek
 
 
operator radiolokacji
 
 
orkiestrant
 
 
pokładowy
 
 
radiotelegrafista
 
 
sanitariusz
 
 
saper
 
 
sternik
 
 
strażak
 
 
strzelec
 
 
sygnalista
 
 
administracja
 
 
służba topograficzna
 
 
służba zdrowia
 
 
kulturalno-oświatowy
 
 
służba kwatermistrzowska
 
 
służba zakwaterowania i budownictwa wojskowego
 
 
telefonista-telegrafista
 
 
torpedysta
 
 
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Nie widnieje w rozporządzeniu: Dz.U. z 2015 r. poz. 173
 
 
Wojskowa Służba Wewnętrzna
Nie widnieje w rozporządzeniu: Dz.U. z 2015 r. poz. 173

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 94.
  2. a b Dz.U. z 2020 r. poz. 2455

Bibliografia edytuj

  • Mieczysław Wełna: Odznaki i oznaki Ludowego Wojska Polskiego; katalog. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-02954-5.
  • Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1943 - 2003; katalog zbioru falerystycznego; 3. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2004. ISBN 83-1109-816-6.
  • Dziennik Rozkazów MON, 1973 r., Poz. 3.
  • Zarządzenie Ministra Obrony Narodowej nr 8/MON z dnia 23 stycznia 1973 r. w sprawie odznak specjalistów wojskowych i instruktorów spadochronowych oraz oznaki organizacyjnej podhalańskiej jednostki wojsk obrony wewnętrznej.
  • Informator mundurowy dla żołnierzy niezawodowych (Mund 74/89). Warszawa 1989.