Pałac Pod Karczochem w Warszawie
Pałac Pod Karczochem, również pałac Marconich[1] – pałacyk znajdujący się w Warszawie w Alejach Ujazdowskich 14.
 nr rej. 604 z 1.07.1965
| |
 Pałac Pod Karczochem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1786 |
| Ukończenie budowy |
1800 |
| Ważniejsze przebudowy |
1845–1846, 1884–1886 |
| Pierwszy właściciel |
Szymon Bogumił Zug |
| Kolejni właściciele |
Jan Kanty Sokołowski (od 1844) |
| Obecny właściciel |
rodzina Stanisława Komorowskiego (od 2010) |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′32,74″N 21°01′26,64″E/52,225761 21,024067
| |
Historia edytuj
Budynek został wzniesiony w latach 1845–1846 według projektu Antonia Corazziego w stylu neogotyckim.
Na miejscu pałacu znajdował się wcześniej pawilon ogrodowy z końca XVIII wieku, którego właścicielem był Szymon Bogumił Zug. Nazwa budynku pochodzi od kształtu ozdoby dachu[1]. Był on nakryty kopułą zwieńczoną karczochem. Jego pozostałości zostały częściowo wkomponowane w bryłę pałacu zaprojektowanego przez Corazziego.
Pierwszym właścicielem był radca dworu Jan Kanty Sokołowski. W latach 1884–1886 pałacyk został rozbudowany przez Leandra Marconiego dla syna Henryka.
W latach okupacji niemieckiej budynek zajmowała placówka NSDAP (1941–1945). Bezpośrednio po niej użytkownikiem pałacu była Polska Partia Robotnicza (1945–1946), następnie Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1946–1947), ambasada Korei Północnej (1947–1984). Od chwili przemian ustrojowych pozostaje własnością rodziny Stanisława Komorowskiego. W latach 1992–2002 mieścił Przedstawicielstwo Unii Europejskiej; od 2006 jest siedzibą ambasady Litwy.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 208. ISBN 978-83-62189-08-3.
Bibliografia edytuj
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 76. ISBN 83-908950-8-0.
- Jurgis Akromas (i inni autorzy, pr. zespołowa): Historia przedstawicielstwa dyplomatycznego Litwy w Polsce, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2009, 136 s., ISBN 978-83-7181-606-2.