Pałac w Stolcu – zabytkowy pałac[2] wybudowany w 1729 we wsi Stolec w województwie dolnośląskim.

Pałac w Stolcu
Symbol zabytku nr rej. pałac A/4720/1868 z 11.10.1966, park A/4721/848/WŁ z 18.09.1981[1]
Ilustracja
Pałac od południa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Stolec

Typ budynku

Pałac

Styl architektoniczny

barok

Ukończenie budowy

1729 r.

Ważniejsze przebudowy

1773-1779, 1870 r., XIX w.

Zniszczono

1945 r.

Położenie na mapie gminy Ząbkowice Śląskie
Mapa konturowa gminy Ząbkowice Śląskie, po prawej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Stolcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Stolcu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Stolcu”
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego
Mapa konturowa powiatu ząbkowickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac w Stolcu”
Ziemia50°35′24,39″N 16°53′05,36″E/50,590108 16,884822

Położenie

edytuj

Pałac położony jest w Stolcu – wsi w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ząbkowice Śląskie, między Obniżeniem Ząbkowickim a Wysoczyzną Ziębicką[3].

Historia

edytuj

Wcześniej w miejscowości istniał zamek z XIV wieku zniszczony podczas wojen husyckich oraz renesansowy dwór z XVI wieku[4] Pałac w Stolcu wzniesiony został w stylu barokowym dla Henryka hr. von Churchswand[3]. Z powodu obsunięcia się skarpy postawiony na nowo w latach 1773-1779[5] oraz przebudowany w końcu XIX wieku, kiedy to gmach rozbudowano, nadając mu obszerną formę w stylu neobaroku francuskiego. Pałac został uszkodzony w 1945 roku, w następnych latach był użytkowany przez Ośrodek Hodowli Zarodowej w Stoszowicach[3]. W latach 1964-1972 oraz 1975-1978 budynek był remontowany[3]. Obecnie pałac jest w bardzo złym stanie.

Architektura

edytuj

Piętrowy budynek wzniesiony z cegły, na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, nakryty był wysokim dachem łamanym[3]. Fasada (elewacja południowa) pierwotnie siedmioosiowa, z centralnie położonym głównym wejściem, ozdobionym balkonowym portalem, obecnie jest kompletnie zrujnowana[3]. Elewacja ogrodowa jest jedenastoosiowa, z centralnym trzyosiowym ryzalitem i dwoma dwupiętrowymi alkierzami po bokach[3], krytymi wysokimi dachami mansardowymi. Ryzalit o podziałach pilastrowych zwieńczony jest trójkątnym przyczółkiem[3]. Elewacje zachowały część detali architektonicznych: obramowania otworów okiennych, dekoracje festonowe, boniowane lizeny[3]. Układ wnętrz dwu- i trzytraktowy, w części pomieszczeń zachowały się sklepienia[3].

Obiekt jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzą jeszcze: trzy oficyny mieszkalne oraz park o powierzchni 5 ha, zmieniony na krajobrazowy w XIX wieku[3]. Zachowały się pozostałości tarasów i balustrady[3]. Obecnie park jest w bardzo złym stanie technicznym[3].

W trzykondygnacyjnej oficynie zwanej starym dworem, krytej dachem czterospadowym znajduje się portal z herbem umieszczonym w polu zwornika. Nad nim płyta z napisem łac. ÆDEM HANC FERME COLLAPSAM RESTAURAVIT IOANNES HENRICUS COMES DE CUHRSCHWANDT MDCCXXX (Ten dom, który prawie się zawalił odrestaurował Jan Henryk Churschwand 1730).

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 250. [dostęp 2015-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  2. NID: Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków, woj. dolnośląskie. nid.pl, 2023-06-30. [dostęp 2023-07-19]. (pol.).
  3. a b c d e f g h i j k l m Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 369-372. ISBN 978-83-89102-63-8.
  4. red. Marka Staffy: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Wzgórza Niemczańsko-Strzelińskie. Przedgórze Paczkowskie, t. 21 (N-Ż). Wrocław: 2008, s. 337-338.
  5. Łuczyński Romuald M.: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: 2008, s. 371.

Bibliografia

edytuj