Pablo Echarri

aktor i reżyser argentyński

Pablo Daniel Echarri (ur. 21 września 1969 w Avellaneda, w prowincji Buenos Aires, części Wielkiego Buenos Aires) – argentyński aktor i reżyser filmowy i telewizyjny. Wśród jego najbardziej udanych dzieł są telenoweleNa zawsze Julia (Resistiré) i Hrabia Monte Christo (Montecristo) oraz filmy – Buenos Aires 1977 (Peligrosa obsesión) i Metoda (El Método). Jest fanatycznym kibicem piłki nożnej, jego ulubionym klubem piłkarskim jest niezależny Independiente.

Pablo Echarri
Ilustracja
Imię i nazwisko

Pablo Daniel Echarri

Data i miejsce urodzenia

21 września 1969
Avellaneda

Życiorys

edytuj

Urodził się i dorastał w skromnej rodzinie Antonio Echarri, właściciela kiosku z gazetami. Ma siostrę Roxanę, która została politologiem. W okresie dojrzewania miał powodzenie u dziewcząt. Uczęszczał do szkoły rzemiosł artystycznych, gdzie kształcił się na złotnika. Uczył się zawodu hydraulik, pobierał lekcje rysunku i języka angielskiego oraz trenował judo. Pracował jako kadet, sprzedawca biżuterii na ulicy, pracownik w magazynie odzieży dla kobiet oraz dżinsów w butiku.

W wieku osiemnastu lat uczęszczał na kursie aktorstwa teatralnego pod kierunkiem Lito Cruz i odkrył, że chce zostać aktorem. Kandydował do udziału w sitcomie Telefe Przyjaciele są przyjaciółmi (Amigos son los Amigos, 1989), ale nie dostał roli. Po raz pierwszy pojawił się w dwóch odcinkach telenoweli Canal 9 Komedia wysoka (Alta comedia, 1993) z udziałem Ricardo Darína, Facundo Arany, Natalii Oreiro, Victorii Onetto i Pablo Rago. W 1994 roku, w wieku dwudziestu pięciu lat wyprowadził się z domu rodziców.

Następnie wystąpił w telenowelach: Tylko dla pary (Sólo para parejas, 1994) z Victorią Onetto, Niezdobyte serce (Inconquistable corazón, 1994) z Natalią Oreiro, Mała kobietka (Por siempre mujercitas, 1995-96) z Cariną Zampini, Pablo Rago i Verónicą Vieyrą, Chiquititas (1997) z Luciano Castro, Michelem Brownem, Emanuelem Ortegą, Andreą Del Boca i Marcosem Pasquimem, Moja, tylko moja (Mía sólo mía, 1997) z Andreą Del Boca i Paz Vegą. Jego pełnometrażowym debiutem kinowym był dramat Wieś (El Desvío, 1998). Wystąpił na scenie w komedii Wiliama Shakespeare’a Sen nocy letniej (Puck, sueño de una noche de verano, 1998), gdzie pracował po raz drugi z aktorką Paolą Krum. Jako Ignacio w dramacie Samotni ludzie (Solo gente, 1999; nagroda dla najlepszego aktora na festiwalu filmowym w Hawanie) oraz za postać Huguito w thrillerze Historia pewnej ucieczki (Crónica de una fuga, 2006; nagroda ACE (Asociación de Cronistas de Espectáculos) dla najlepszego aktora drugoplanowego) został nominowany do nagrody Srebrnego Kondora.

Za rolę Martína Giméneza w telenoweli AZUL Televisión Poszukiwania (Los Buscas de siempre, 2000) otrzymał nagrodę Martína Fierro. Po dwóch latach nieobecności w telewizji i w kiepskim stanie psychicznym, sławę przyniosła mu kreacja Diego Moreno w telenoweli Telefe Na zawsze Julia (Resistiré, 2003). Za rolę Ricardo w thrillerze psychologicznym Metoda (El Método, 2005) z Eduardo Noriegą i Eduardem Fernándezem został uhonorowany nagrodami – ACE (Asociación de Cronistas de Espectáculos) dla najlepszego aktora drugoplanowego i Unión de Actores oraz zdobył nominację do nagrody Goya. Postać Santiago Diaz Herrery w telenoweli Telefe Hrabia Monte Christo (Montecristo, 2006) przyniosła mu drugą nagrodę Martína Fierro. W 2006 roku zadebiutował jako reżyser teledysku zespołu rockowego Balas Perdidas (Zabłąkana Kula).

Przez sześć lat był związany z Natalią Oreiro. W 2000 roku związał się z aktorką Nancy Dupláa. 10 lutego 2007 wzięli ślub. Mają córkę Morenę (ur. 2004).

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj
Rok Tytuł Rola
1998 Wieś (El Desvío) Mauro
1999 Moja Alma (Alma mía) Leo
1999 Horosi i demony (Héroes y demonios) Gabriel
1999 Samotni ludzie (Sólo gente) Ignacio
2000 Spalona forsa (Plata quemada) El Cuervo
2002 Nie idź tam beze mnie (No debes estar aquí) Gonzalo
2002 Pasja (Apasionados) Nico
2003 Grzeszna ucieczka (El Séptimo arcángel) Luciano
2004 Buenos Aires 1977 (Peligrosa obsesión) Javier Labat
2005 Metoda (El Método) Ricardo
2006 Historia pewnej ucieczki (Crónica de una fuga) Huguito
2007 One musieli coś zrobić (Algo habrán hecho) Julio
2009 Boca de Santos

Telenowele/seriale TV

edytuj
Rok Tytuł Rola
1993 Komedia wysoka (Alta comedia)
1994 Tylko dla pary (Sólo para parejas) Gastón Urquijo
1994 Niezdobyte serce (Inconquistable corazón) Charly
1995–1996 Mała kobietka (Por siempre mujercitas)
1997 Chiquititas Salvador
1997 Znak (El Signo) Młody mężczyzna
1997 Moja, tylko moja (Mía sólo mía) Juan Pablo Zamorano
1998 Susana Giménez Juan Pablo Zamorano
2000 Poszukiwania (Los Buscas de siempre) Martín Giménez
2003 Na zawsze Julia (Resistiré) Diego Moreno
2006 Czarownica (Hechizada)
2006 Hrabia Monte Christo (Montecristo/Monte Cristo: Love and Revenge) Santiago Diaz Herrera
2007 Opowieści Fontanarrosy (Los Cuentos de Fontanarrosa) Andreas
2008 Partnerzy (Socias)

Bibliografia

edytuj