Pafnucy z Dendery

egipski mnich, męczennik, święty (zm. pocz. IV w.)

Pafnucy z Dendery (kopt. ⲡⲁⲫⲛⲟⲩϯ, zm. IV w.) – egipski eremita, wczesnochrześcijański męczennik, święty.

Święty
Pafnucy z Dendery
ⲡⲁⲫⲛⲟⲩϯ
mnich
męczennik
ilustracja
Miniatura w Menologium Bazylego II. Biblioteka Watykańska. Rzym. 985.
Data i miejsce urodzenia

III w.
Egipt rzymski

Data śmierci

IV w.

Czczony przez

Kościół katolicki,
kościoły orientalne

Wspomnienie

24 września[a]

Biografia

edytuj

Pafnucy z Dendery w Tebaidzie był mnichem. Został aresztowany podczas prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana, które wybuchło w związku z edyktem z 24 lutego 303 roku. Nakaz aresztowania Pafnucego wydał Arrian, prefekt w Antinoopolis (Górny Egipt). Ze względu na dokonywane przez Panfnucego po uwięzieniu cuda, wielu nawróciło się na chrześcijaństwo. Neofitów zamęczono przed ukrzyżowaniem cudotwórcy. Zachowały się dwie Pasje: koptyjska i grecka. Podważana jest jednak ich wiarygodność[1].

Dzień obchodów

edytuj

Bardzo późno wpisany do martyrologiów zachodnich, wspominany był w synaksariach wschodnich wraz z 546 towarzyszami. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 24 września[1].

Zobacz też

edytuj
  1. Liturgia katolicka.

Przypisy

edytuj
  1. a b Henryk Fros, Franciszek Sowa, Księga imion i świętych, t. 4, Kraków 2000, ISBN 83-7097-671-9, kol. 482-483.