Palaeosclerotium pusillum
Palaeosclerotium pusillum G.W. Rothwell – gatunek grzyba kopalnego z monotypowego rodzaju Palaeosclerotium G.W. Rothwell 1972[1].
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ |
Fossil Ascomycota |
| Rodzaj |
Palaeosclerotium |
| Gatunek |
Palaeosclerotium pusillum |
| Nazwa systematyczna | |
| Palaeosclerotium pusillum G.W. Rothwell Can. J. Bot. 50(11): 2354, P1 1, figs, 3-5, 7-8 (1972) | |
Odkryty został w 1972 r. przez Gar. W. Rothwella w Illinois w USA[1] w osadach górnej kredy (100–65 milionów lat temu). Gatunek ten ma ogromne znaczenie w badaniu ewolucji grzybów, ponieważ ma cechy budowy zarówno workowców Ascomycota, jak i podstawczaków Basidiomycota. Ma kuliste owocniki o średnicy około 1 mm, budową podobną do klejstotecjum workowców. Zawierają zaokrąglone struktury o średnicy około 35 µm, uważane za worki, a w nich askospory o długości 12 µm. To cechy właściwe dla workowców. Strzępki grzybni mają przegrody, a na nich sprzążki; te cechy, jak również budowa przegród (są na nich dolipory) są charakterystyczne dla podstawczaków[2].
Trwa debata na temat przynależności taksonomicznej. Sugerowano, że Palaeosclerotium pusillum to grzyb workowy, którego pasożytem jest podstawczak[3]. Rolf Singer uważa, że gatunek ten należy do workowców, zbliżonych do współczesnego rzędu Eurotiales[4]. Według innych koncepcji grzyb ten jest dikariotycznym łącznikiem pomiędzy podstawczakami a niektórymi wymarłymi formami porostów i nie można go sklasyfikować ani jako workowca, ani podstawczaka[5]. Zauważono również, że owocniki są podobne do glonów nitkowatych i Prototaxites[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-06-09].
- ↑ L.R. Dennis, Palaeosclerotium, a Pensylvanian age fungus combining features of modern ascomycetes and basidiomycetes, „Science”, 192 (24), 1976, s. 66–68.
- ↑ D.J. McLaughlin, On Palaeosclerotium as a link between ascomycetes and basidiomycetes, „Science”, 193, 1976, s. 602.
- ↑ R. Singer, An interpretation on Palaeosclerotium, „Mycologia”, 67 (4), 1977, s. 50–854.
- ↑ K.A. Pirozynski, K.A.Weresub, A biogeographic wiew of the history of Ascomycetes and the development of their pleomorphism/The Whole Fungus, Ottawa 1979, s. 93–129.
- ↑ C.B. Мейен, Основы палеоботаники, Недра, 1987, s. 50.