Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach (biał. Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі у Празароках) – parafia rzymskokatolicka w Prozorokach. Należy do dekanatu głębockiego diecezji witebskiej. Została utworzona w 1797 roku.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach
Парафія Унебаўзяцця Найсвяцейшай Панны Марыі у Празароках
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Prozoroki

Adres

ul. Centralna 26

Data powołania

1797 r.

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

witebska

Dekanat

Głębokie

Kościół

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach

Administrator

ks. Dymitr Raćko

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wspomnienie św. Antoniego, wspomnienie Matki Bożej Anielskiej

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia, 13 czerwca, 2 sierpnia

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Prozorokach”
Ziemia55°17′47,3″N 28°13′09,0″E/55,296472 28,219167

Historia

edytuj

Pierwszy kościół katolicki Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny został zbudowany w 1698 roku z funduszy podkomorzego połockiego Justyna Szczyta (według akt franciszkańskich zostali oni sprowadzeni do Prozorok w 1677 r.). Około 1715 roku kościół i drewniany klasztor franciszkanów spłonęły. W 1721 roku podchorąży smoleński Józef Paweł Korsak ufundował nowy kościół i klasztor. W 1772 roku w klasztorze św. Ludwika mieszkało siedmiu zakonników (w tym czterech kapłanów). Klasztor należał do kustodii kowieńskiej. W 1797 roku parafię powierzono franciszkanom. W klasztorze mieszkało wówczas czterech zakonników. W 1820 roku klasztor należał do kustodii pińskiej. Po likwidacji klasztoru w 1832 roku parafią opiekowali się księża diecezjalni. Pod koniec XIX wieku parafia należała do dekanatu dziśnieńskiego i liczyła 4268 wiernych. Posiadała kaplice w Ostrowiu, Nowej Psui.

14 sierpnia 1892 roku kościół, dzwonnica i dwa budynki plebanii spłonęły podczas pożaru miasta. W listopadzie tego roku parafianie otrzymali zgodę gubernatora wileńskiego Iwana Kachanowa na odbudowę plebanii i tymczasowej sali modlitewnej. W 1896 roku uzyskano zgodę na budowę nowego kościoła. 12 sierpnia 1899 roku biskup Stefan Zwierowicz poświęcił kamień węgielny pod budowę świątyni. Kościół zbudowano w latach 1899-1907, z inicjatywy proboszcza Dominika Druktejny. Konsekracji dokonano 14 października 1907 roku. W 1950 roku kościół zamknięto i urządzono w nim spichlerz. Proboszcz ks. Warszaw został aresztowany i uwięziony. 29 czerwca 1989 roku świątynia została zwrócona Kościołowi. Po rocznym remoncie został poświęcony przez ks. Lucjana Pawlika MIC.

Obecnie

edytuj

W parafii istnieje wspólnota Żywego Różańca. Parafia posiada kaplicę w Łomaszach.

Na terenie parafii znajdują się cmentarze w miejscowościach: Prozoroki, Sanniki, Długie, Stukany, Łomasze, Psuja, Słobódka, Szo[1].

 Proboszczowie parafii

edytuj
imię i nazwisko daty urzędowania
O. Józef Wassery OFMConv 1843
Ks. Leopold Kozakiewicz 1872
Ks. Dominik Druktejna 18991907
Ks. Stefan Ostaniewicz[2] 19361939
Ks. Mikołaj Tepper 1939
Ks. Warszaw 1950
Ks. Eugeniusz Huk 19901991
Ks. Robert Krzywicki 19911994
Ks. Lucjan Pawlik MIC 19941996
Ks. Kazimierz Okuszko 19962000
Ks. Jerzy Zygmuntowski 20002005
Ks. Dymitr Raćko 2012

Źródła

edytuj

Przypisy

edytuj