Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej

Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiejobszar chroniony obejmujący najciekawsze fragmenty Wysoczyzny Elbląskiej, porośnięty głównie lasami bukowymi. Park został utworzony 26 kwietnia 1985 r. uchwałą WRN w Elblągu (Uchwała Nr VI/51/85).

Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej
Logotyp Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej
park krajobrazowy
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Położenie

miasto Elbląg, Elbląg, Tolkmicko, Milejewo, Frombork

Mezoregion

Wysoczyzna Elbląska, Wybrzeże Staropruskie

Data utworzenia

26 kwietnia 1985

Akt prawny

Uchwała Nr VI/51/85 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Elblągu

Powierzchnia

137,32 km²

Powierzchnia otuliny

229,48 km²

Obszary chronione

5 rezerwatów przyrody

Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Park Krajobrazowy Wysoczyzny Elbląskiej”
Ziemia54°15′N 19°29′E/54,250000 19,483333
Strona internetowa

Powierzchnia Parku: 13 417,47 ha, powierzchnia otuliny: 7679,16 ha[1].

Mimo położenia na przeciwległym krańcu Polski ma cechy obszaru górskiego, o czym świadczy choćby roślinność – żebrowiec górski, pióropusznik strusi oraz lilia złotogłów. Faunę reprezentują jeleń, popielica, jenot, bielik, trzmielojad, żuraw, orlik krzykliwy i inne bardziej pospolite gatunki. Najwyższym punktem jest Góra Srebrna (198,5 m n.p.m.), występują liczne potoki. Odwiedzając park warto też wybrać się też do barokowego pałacu w Kadynach[2].

Rezerwaty przyrody edytuj

Poprzednia, pierwotna nazwa to Park Krajobrazowy Wzniesienie Elbląskie.

 
Dąb Bażyńskiego

Przypisy edytuj

  1. UCHWAŁA NR XIII/231/19 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA WARMIŃSKO-MAZURSKIEGO z dnia 30 grudnia 2019 r. w sprawie Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2020-12-22].
  2. Parki narodowe i krajobrazowe w Polsce – Nawigator turystyczny, Carta Blanca, Grupa wydawnicza PWN, Warszawa 2009; ISBN 978-83-61444-47-3