Park stanowy Dinosaur Valley

Park stanowy Dinosaur Valley (Dinosaur Valley State Park) – park stanowy położony w okolicy Glen Rose w Teksasie w USA.

Park stanowy Dinosaur Valley

Rzeka Paluxy w Parku Stanowym Dinosaur Valley
Państwo	Stany Zjednoczone
Stan	Teksas
Położenie	hrabstwo Somervell
Data utworzenia	1972
Położenie na mapie Teksasu Park stanowy Dinosaur Valley
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych Park stanowy Dinosaur Valley
32°15′11,70″N 97°49′06,91″W
Strona internetowa

Park stanowy Dinosaur Valley, położony na północny zachód od miasteczka Glen Rose, leżącego w hrabstwa Somervell w Teksasie, zajmuje powierzchnię 617 ha po obu stronach rzeki Paluxy. Ziemię tą nabyto od prywatnych właścicieli w ramach programu State Parks Bonds Program w 1968 roku. Otwarto go dla zwiedzających w 1972 roku

W miarę poruszania się na wschód napotyka się coraz głębiej położone wapienie, piaskowce i mułowce formacji Glen Rose. Pochodzą one z osadów naniesionych we wczesnym okresie kredowym, około 113 milionów lat temu, wzdłuż linii brzegowej dawnego morza, tworząc geologiczne podłoże obszaru zajmowanego przez park. W ciągu ostatnich milionów lat osady podlegały procesowi erozji, rozdzielania i rzeźbienia przez rzekę Paluxy, w wielu miejscach je przecinającą. W dnie rzeki znajdują się obecnie okazałe ekspozycje skalne.

Kontrowersje

Ślady dinozaurów w korycie rzeki Paluxy

W okolicy parku stanowego Dinosaur Valley, w wapiennych skałach osadowowych rzeki Paluxy już w 1908 odnaleziono skamieniałe ślady stóp. Stały się one obiektem zainteresowania kreacjonistów młodej Ziemi, którzy okrzyknęli je dowodem przeciwko teorii ewolucji. Jednak przynajmniej jeden z głównych zwolenników tego poglądu, John D. Morris z Institute for Creation Research, przyznał, że nie jest on porządnie udowodniony i że rzekome ludzkie ślady mogą w rzeczywistości być śladami dinozaurów, zatem ślady z okolic Glen Rose nie mogą być dowodem, jakoby ludzie i nieptasie dinozaury miały żyć obok siebie. John Morris i inni kreacjoniści młodej Ziemi cały czas uważają, że ludzie i nieptasie dinozaury żyły w tym samym czasie, co pozostaje w sprzeczności z nauką i tabelą stratygraficzną. Na ich poglądzie bazuje wystawa w Creation Evidence Museum w okolicy Glen Rose. Jednakże w odpowiedzi biolog Massimo Pigliucci przypomniał, że w latach osiemdziesiątych geolodzy wyraźnie wykazali, że niektóre z tych śladów to fałszerstwa, a te spośród śladów, które są autentyczne, nie są śladami istot ludzkich, są natomiast raczej odciskami śródstopia dinozaurów. Oprócz tych odcisków jako dowód kreacjonizmu przedstawiano kilka prostych i dość oczywistych podróbek.

Rodzina George’a Adamsa, który sfabrykował ślady, później przyznała, że było to fałszerstwo. Zana Douglas, wnuczka Adamsa, która znalazła wiele z prawdziwych śladów z Glen Rose, powiedziała, że jej dziadek był naprawdę dobrym rzeźbiarzem. Wyjaśniła, że w latach trzydziestych w czasie krachu zarabiali na bimbrownictwie i sprzedaży skamielin dinozaurów. Za skamieliny pobierali od 15 do 30 dolarów i kiedy zasób prawdziwych znalezisk się kończył, George Adams „po prostu wyrzeźbił więcej, na niektórych pozostawiając odciski palców”, jak to określiła Zana Douglas.