Wikipedia

Parsko (jezioro)

jezioro w Polsce

Parsko – jezioro w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Deszczno[5], położone w pobliżu wsi Glinik.

Parsko
Glinik[1]
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Kotlina Gorzowska[2]

Wysokość lustra

27,0[3] m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

45,6–48,5 ha[3][4]

Wymiary
• max długość
• max szerokość


2400 m[3]
290 m[3]

Głębokość
• średnia
• maksymalna


2,0[3] m
4,0[3] m

Długość linii brzegowej

6400 m[3]

Objętość

912 tys. m³[3]

Położenie na mapie gminy Deszczno
Mapa konturowa gminy Deszczno, na dole nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Parsko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Parsko”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Parsko”
Położenie na mapie powiatu gorzowskiego
Mapa konturowa powiatu gorzowskiego, na dole po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Parsko”
Ziemia52°37′36,90″N 15°19′31,79″E/52,626917 15,325497

Hydronimia edytuj

Do 1945 roku jezioro nazywane było Bestien See[6]. 11 lutego 1949 roku wprowadzono nazwę Parsko[7]. Państwowy rejestr nazw geograficznych jako nazwę oboczną jeziora podaje Glinik[1]. Nazwa Glinik występuje w większości materiałów źródłowych i urzędowych dotyczących akwenu[8][9][10][3].

Morfometria edytuj

Według danych Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 48,5 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 2,0 m, a maksymalna – 4,0 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 27,0 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 912,0 tys. m³[3]. Natomiast A. Choiński określił poprzez planimetrowanie na mapach 1:50000 wielkość jeziora na 45,6 ha[4].

Według Mapy Podziału Hydrograficznego Polski jezioro leży na terenie zlewni szóstego poziomu Kanał Bema do Kan. Roszkowickiego[8]. Identyfikator MPHP to 189611[8].

Zagospodarowanie edytuj

Administratorem wód jeziora jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu. Utworzył on obwód rybacki, który obejmuje wody jeziora Parsko wraz z wodami cieku bez nazwy od jego źródeł do ujścia do Kanału Postomskiego oraz wody dopływów tego jeziora albo tego cieku (Obwód rybacki jeziora Glinik na cieku bez nazwy w zlewni rzeki Postomia – Nr 1)[9]. Gospodarkę rybacką na jeziorze prowadzi Polski Związek Wędkarski Okręg w Gorzowie Wielkopolskim[10].

Jezioro pełni również funkcje rekreacyjne, nad jego brzegiem znajduje się piaszczysta plaża, do której prowadzi szutrowa droga ze wsi Glinik[11]

Czystość wód i ochrona środowiska edytuj

Jezioro nie znajduje się na terenie chronionym, jego wody nie były badane przez inspektorów Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska. Przy jego brzegach znajdują się trzy obszary sklasyfikowane jako użytki ekologiczne[12]. Są to odpowiednio użytki ekologiczne: Nad Glinikiem, Mały Półwysep oraz Przy jeziorze. W użytku ekologicznym Nad Glinikiem ochroną objęte zostało siedlisko reliktu glacjalnego w postaci błotniszka wełnistego, który jest objęty ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku[13][14][15].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 32926
  2. ↑ Andrzej Richling i inni, Regionalna geografia fizyczna Polski : praca zbiorowa, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2021, s. 166-167, ISBN 978-83-7986-381-5, OCLC 1288191487 [dostęp 2022-04-02].
  3. ↑ a b c d e f g h i j Jerzy Jańczak (red.), Atlas jezior Polski, t. I, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 1996, s. 84-85, ISBN 83-86001-29-1.
  4. ↑ a b Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 521. ISBN 83-232-1732-7.
  5. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 256, ISBN 83-239-9607-5.
  6. ↑ Neudamm, Meßtischblatt nr. 3358, 1:25 000, 1932
  7. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8)
  8. ↑ a b c Hydroportal, Informatyczny System Osłony Kraju [dostęp 2023-02-24].
  9. ↑ a b Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu: Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustanowienia obwodów rybackich. e-dziennik.szczecin.uw.gov.pl, 20 grudnia 2017. [dostęp 2022-05-07].
  10. ↑ a b Wykaz wód [online], PZW Okręg Gorzów Wielkopolski [dostęp 2022-05-07] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-17].
  11. ↑ Polska Niezwykła, Jezioro Glinik [online], polskaniezwykła.pl, 16 czerwca 2021 [dostęp 2023-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-16].
  12. ↑ Rada Gminy Deszczno, Uchwała nr XXXVII/312/2017 w sprawie ustanowienia użytku ekologicznego. [online], 2 października 2017.
  13. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin Dz.U. z 2014 r. poz. 1409.
  14. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764.
  15. ↑ polskaniezwykla.pl, Glinik - Wodno-błotne użytki ekologiczne [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2023-02-24].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Parsko_(jezioro)&oldid=73620753”