Pasaż Simonsa w Warszawie
Pasaż Simonsa – wielofunkcyjny kompleks handlowo-usługowy, który w latach 1903–1944 znajdował się u zbiegu ulic Długiej i Nalewek (obecnie ulica Stare Nalewki) w Warszawie.
Pierwszy budynek Pasażu Simonsa na rogu ulic Długiej i Nalewek, początek XX wieku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Długa 50/ul. Nalewki 2 |
Inwestor | |
Rozpoczęcie budowy |
1900 |
Ukończenie budowy |
1903, 1904–1906 |
Zniszczono |
1939, 1944 |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′44,267″N 21°00′05,292″E/52,245630 21,001470 |
Historia
edytuj1903–1944
edytujPasaż Simonsa składał się z dwóch budynków[1]. Pierwszy z nich został ukończony w 1903 roku w miejscu po rozebranym kościele i klasztorze sióstr Brygidek[2] u zbiegu ulic Długiej i Nalewek. Nowatorski wówczas projekt przygotowany przez architekta inż. Terleckiego[3] powstał na zlecenie berlińskiego kupca Alberta Simonsa[4].
W latach 1904–1906 od strony Nalewek dobudowano drugi, sześciopiętrowy gmach. Pomiędzy budynkami biegła ulica Wyjazd[4].
Oprócz lokali handlowych w Pasażu Simonsa znajdowały się również biura, m.in. przed wybudowaniem własnego gmachu przy ul. Leszno w starszym budynku miał tam siedzibę Sąd Grodzki[5]. W kompleksie mieścił się także największy warszawski żydowski klub sportowy Makabi Warszawa[6], w tym dwie sale do ćwiczeń – gimnastyczna i bokserska[7].
Starsza część kompleksu został zbombardowana w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939[8]. Została spalona, a następnie częściowo rozebrana. Pozostawiono jedynie fragment budynku wzdłuż ulicy Nalewki[9]. W marcu 1943 w pobliżu kompleksu, na skrzyżowaniu ulic Bielańskiej i Długiej z ul. Nalewki, miała miejsce akcja pod Arsenałem[10].
Podczas powstania warszawskiego w sierpniu 1944 roku nowsza część Pasażu Simonsa stanowiła polską redutę blokującą Niemcom dostęp do Starego Miasta[11]. W jej piwnicach znajdował się powstańczy punkt sanitarny oraz schron dla ludności cywilnej[12]. Gmach był wielokrotnie bombardowany i ostrzeliwany, a 19 lub 20 sierpnia został poważnie uszkodzony wybuchem pojazdu Borgward IV[12]. 31 sierpnia budynek uległ zawaleniu wskutek nalotu niemieckich stukasów. Pod gruzami zginęło ok. 300 osób, w większości broniących reduty żołnierzy batalionu „Chrobry I”[13].
Po 1944 roku
edytujPo wojnie żadna z części Pasaż Simonsa nie została odbudowana. W 1947 roku z ruin i piwnic nowszej części wydobyto 99 ciał[12].
Po gmachu pozostały ślady w postaci szczątków konstrukcji (fragmenty żelbetowych słupów) oraz zawalone piwnice. Teren włączono do Ogrodu Krasińskich i stworzono tam miejsce pamięci eksponujące artefakty.
Plany zbudowania na północnej części działki zajmowanej przez Pasaż Simonsa apartamentowca zostały w 2017 oprotestowane przez Związek Powstańców Warszawskich[14]. Zdaniem powstańców w tym miejscu miały znajdować się szczątki ponad 200 osób, żołnierzy i osób cywilnych, które zginęły tam w sierpniu 1944[15]. Domagali się oni wstrzymania budowy do czasu przeprowadzenia badań archeologicznych mających na celu ustalenie dokładnego miejsca spoczynku poległych[15]. Zdaniem inwestora działka, na którym miał powstać apartamentowiec, znajduje się w miejscu starszej, południowej części Pasażu Simonsa i dawnej ul. Wyjazd, gdzie nie powinny znajdować się szczątki ludzkie z 1944 roku[16]. W lipcu 2017 wojewódzki konserwator zabytków wszczął procedurę wpisania terenu do rejestru zabytków[16]. Podczas zakończonych w sierpniu 2017 prac archeologicznych w miejscu planowanej inwestycji nie znaleziono ludzkich szczątków[17], a teren wyłączono spod opieki konserwatora. Budynek apartamentowy zrealizowano w III kwartale 2019 r.[18]
W południowej części działki po starszej części Pasażu Simonsa planowana jest budowa budynku mieszkalnego[19]
Upamiętnienia
edytuj- Dwie tablice Tchorka umieszczone w latach 50. przy ul. Długiej róg Bohaterów Getta (wolno stojąca) oraz na ścianie bloku przy al. „Solidarności” 66 (od strony ul. Długiej)[20].
- Pomnik ufundowany przez żołnierzy batalionu „Chrobry I” upamiętniający śmierć ok. 200 ich kolegów, odsłonięty 31 sierpnia 1989[2][21].
- W 2019 Rada Miasta nadała nazwę Pasaż Simonsa ciągowi pieszemu biegnącemu przez teren nieistniejącego kompleksu, od ul. Długiej do Ogrodu Krasińskich[22].
Przypisy
edytuj- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łodź: Księży Młyn, 2009, s. 88. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ a b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 620. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Pasaż Simonsa [online], Fundacja Warszawa 1939, 9 maja 2017 [dostęp 2024-06-13] (pol.).
- ↑ a b Jarosław Zieliński, Jerzy S. Majewski: Spacerownik po żydowskiej Warszawie. Warszawa: Agora SA i Muzeum Historii Żydów Polskich, 2014, s. 84. ISBN 978-83-268-1283-5.
- ↑ Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 71. ISBN 978-83-61253-51-8.
- ↑ Grażyna Pawlak, Daniel Grinberg, Maciej Sadowski: Bądź silny i odważny. Żydzi – sport – Warszawa. Warszawa: Fundacja im. prof. Mojżesza Schorra, 2013, s. 35, 47. ISBN 978-83-936384-1-3.
- ↑ Robert Gawkowski: Encyklopedia klubów sportowych Warszawy i jej najbliższych okolic w latach 1918–39. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007, s. 97. ISBN 978-83-235-0382-8.
- ↑ Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 17.
- ↑ Pasaż Simonsa [online], Fundacja Warszawa 1939, 9 maja 2017 [dostęp 2024-06-13] (pol.).
- ↑ Krzysztof Komorowski (red.): Warszawa walczy 1939–1945. Leksykon. Warszawa: Fundacja Polska Walczy i Wydawnictwo Bellona, 2015, s. 26. ISBN 978-83-1113474-4.
- ↑ Ślady Powstania Warszawskiego: Pasaż Simonsa [online], www.1944.pl [dostęp 2024-06-13] (pol.).
- ↑ a b c Krzysztof Komorowski (red.): Warszawa walczy 1939–1945. Leksykon. Warszawa: Fundacja Polska Walczy i Wydawnictwo Bellona, 2015, s. 683. ISBN 978-83-1113474-4.
- ↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 765. ISBN 978-83-240-10578. OCLC 938718461. (pol.).
- ↑ Tomasz Urzykowski. Nie zbudują na grobach. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 6 lipca 2017.
- ↑ a b Tomasz Urzykowski. Powstańcy: budujecie na grobie. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 1–2 lipca 2017.
- ↑ a b Tomasz Urzykowski. Zatrzymują koparkę. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 15–16 lipca 2017.
- ↑ Pasaż Simonsa bez ludzkich szczątków. „Gazeta Stołeczna”, s. 2, 16 sierpnia 2016.
- ↑ Stare Nalewki 4 – Dembud - Spółdzielnia Budowlano-Mieszkaniowa [online], www.dembud.pl [dostęp 2024-06-13] .
- ↑ Piotr Wróblewski , Luksusowa inwestycja w Warszawie. W miejscu dawnego Pasażu Simonsa. Mieszkania po prawie 100 tys. za metr?, [w:] naszemiasto.pl [online], 27 grudnia 2023 [dostęp 2024-06-13] (pol.).
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 51, 220-221. ISBN 83-01-06109-X.
- ↑ Hanna Wardaszko. Kalendarz warszawski 1 IV–30 IX 1989. „Kronika Warszawy”. 81–84, s. 280, 1990.
- ↑ Uchwała nr XXI/597/2019 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 7 listopada 2019 r. w sprawie nadania nazwy obiektowi miejskiemu w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego nr 13170 [on-line]. 19 listopada 2019. [dostęp 2023-11-27].