Powłocznica świerkowa

(Przekierowano z Peniophora pithya)

Powłocznica świerkowa (Peniophora pithya (Pers.) J. Erikss.) – gatunek grzybów z rodziny powłocznicowatych (Peniophoraceae)[1].

Powłocznica świerkowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

powłocznicowate

Rodzaj

powłocznica

Gatunek

powłocznica świerkowa

Nazwa systematyczna
Peniophora pithya (Pers.) J. Erikss.
Symb. bot. upsal. 10(no. 5): 45 (1950)

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peniophora, Peniophoraceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1822 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Thelephora pithya. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1958 r. Jacques Boidin[1].

Synonimy:

  • Corticium plumbeum Fr. 1874
  • Kneiffia plumbea (Fr.) Bres. 1903
  • Peniophora plumbea (Fr.) Bourdot & Galzin 1928
  • Terana plumbea (Fr.) Kuntze 1891
  • Thelephora pithya Pers. 1822[2].

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2000 r.[3]

Morfologia edytuj

Owocnik

O średnicy do 15 (25) cm, rozpostarty, z wiekiem o odstającym brzegu. Powierzchnia woskowata, liliowa, różowoszara, szaroniebieska, oprószona. Miąższ szary. Zapach przyjemny, brak wyraźnego smaku. Zarodniki w masie białe, o wymiarach 9–12 × 2,3–3,8 µm, w kształcie banana[4].

Gatunki podobne

Rozróżnienie go od niektórych innych gatunków powłocznic możliwe jest tylko badaniami mikroskopowymi[4].

Występowanie edytuj

Powłocznica świerkowa występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji. Najwięcej stanowisk podano w Europie[5]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył tylko trzy stanowiska, w tym jedno dawne[3]. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma kategorię E – gatunek wymierający, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia[6].

Nadrzewny grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach i zaroślach[3], głównie na drewnie iglastym[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-04-18].
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2022-04-18].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c Nadelholz-Zystidenrindenpilz [online] [dostęp 2022-04-18].
  5. Miejsca występowania Peniophora pithya na świecie (mapa) [online] [dostęp 2022-04-18].
  6. Zbigniew Mirek i inni, Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, PAN, 2006, ISBN 83-89648-38-5.