Petyr Midilew
Petyr Iwanow Midilew (bułg. Петър Иванов Мидилев, ur. 8 listopada 1875 w Sliwenie, zm. 22 marca 1939 w Sofii[1]) – bułgarski wojskowy i polityk, generał major, minister sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1934), minister spraw wewnętrznych (1934-1935).
| |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1897–1920 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Петър Иванов Мидилев |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 19 maja 1934 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Urodził się w Sliwenie. W 1897 ukończył szkołę wojskową w Sofii, naukę kontynuował w Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu, którą ukończył w 1907[1]. W czasie wojen bałkańskich służył w sztabie 3 bałkańskiej dywizji piechoty. W 1915 objął stanowisko szefa sztabu 2 trackiej dywizji piechoty, a w 1917 po awansie na stopień pułkownika objął dowództwo 58 pułku piechoty i szefa wydziału operacyjnego 1 Armii[1]. Po zakończeniu wojny objął stanowisko komendanta szkoły wojskowej w Sofii. W 1919 objął stanowisko głównego intendenta armii bułgarskiej, a następnie szefa sztabu generalnego[1]. Działał w Związku Wojskowym, w związku z czym w 1920 został przeniesiony do rezerwy. Następnie zaangażował się w działalność związku oficerów rezerwy[1]. W 1934 brał udział w przygotowaniach do przewrotu wojskowego. Po przewrocie objął stanowisko ministra sprawiedliwości, a następnie ministra spraw wewnętrznych w rządzie Kimona Georgiewa[1]. Zmarł w 1939 w Sofii.
Był masonem, przez siedemnaście lat (1919-1924, 1927-1939) pełnił funkcję przewodniczącego Wielkiej Loży Bułgarii[2].
Awanse edytuj
- podporucznik (Подпоручик) (1897)
- porucznik (Поручик) (1901)
- kapitan (Капитан) (1904)
- major (Майор) (1910)
- podpułkownik (Подполковник) (1914)
- pułkownik (Полковник) (1917)
- generał major (Генерал-майор) (1930)
Odznaczenia edytuj
- Order za Waleczność IV st., 1 kl. i 2 kl.
- Order Zasługi Wojskowej IV st.
- Order Świętego Aleksandra II st., III st. z mieczami i V st.
- Order za zasługi
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 288–289.
- Rumen Rumenin: Офицерският корпус в България 1878-1944 г. vol.4. Sofia: Свети Георги Победоносец, 1996, s. 244.
((Szefowie sztabu generalnego armii bułgarskiej))