Philippe de Mazerolles
Philippe de Mazerolles (ur. ?, zm. 1479 w Brugii) – francuski malarz i iluminator, działający w latach 1460–1480, utożsamiany czasem z Mistrzem Antoniego Burgundzkiego lub z Mistrzem Fitzwillam[1].
 Karta z Godzinek (Milan, Biblioteca Trivulziana, Cod. 470) | |
| Data urodzenia |
XV wiek |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1479 |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
gotyk międzynarodowy |
Działalność artystyczna edytuj
Pierwsze wzmianki na temat Mazerollesa pochodzą z 1454 roku. Został wówczas malarzem nadwornym Karola VII w Paryżu dla którego prawdopodobnie namalował obraz ołtarzowy. W roku 1465/1466 rozpoczął służbę u książąt burgundzkich Filipa Dobrego i Karola Śmiałego; w 1467 otrzymał tytuł malarza nadwornego. W 1467 roku otrzymał zlecenie od władz miejskich Brugii, na dekoracje w tzw. Czarnych godzinkach[a]. Manuskrypt tworzony był od 1465 roku i zawierał oficja Marii Panny i inne modlitwy. Specyfiką tej pracy było jej czarne karty pergaminowe dekorowane złotem i srebrem. W 1466 roku został on ofiarowany hrabiemu Charolais, przyszłemu księciu Karolowi Śmiałemu. Rok później magistrat zakupił dodatkowo biały jedwab na oprawę kodeksu. Philippe de Mazerolles otrzymał za swoje dekoracje wysokie wynagrodzenie w wysokości 420 paryskich liwrów. W 1469 roku został mistrzem gildii w Brugii. Pracował również dla Antoniego, Wielkiego Bastarda Burgundzkiego. W 1475 roku Mazerolles wykonał dla Karola Śmiałego dwadzieścia jeden egzemplarzy jego edyktu, w tym egzemplarz wzorcowy wraz ze skryptem[b]. Główną miniaturę w rękopisie londyńskim przypisuje się Mistrzowi Fitzwilliam 268[2]. W 1479 wykonał dla króla Anglii Edwarda IV dekoracje do rękopisu[3].
Philippe de Mazerolles wzorował się na stylu francuskiego iluminatora Mistrza Bedforda. Pomimo działalności przez większość życia w Brugii pozostał wierny szkole paryskiej i brak w jego pracach wpływów flamandzkich.
Przypisywane prace edytuj
- Iluminacja z Biblioteki Genewskiej (Ms.164)
- Le mystère de la Passion – manuskrypt Arnoula et Simona Grébana z 1452, Paryż, Biblioteka Arsenału (Ms.6431);
- Chroniques de France – manuskrypt autorstwa Jeana Froissarta (1469-1470), Londyn, Biblioteka Brytyjska (Ms.Harley 4379-4380)[4];
- Chroniques du règne de Charles VII – Paryż, Biblioteka Narodowa Francji (Fr.2691);
- Czarne godzinki (Godzinki Galeazza Marii Sforzy) – (1466-1476), Codex 1856 Wiedeń Austriacka Biblioteka Narodowa lub pojedyncze kopie z Luwru (bifolio, MI1091) i BNF (1 folio, NAI 149)
- Edykty Karola Śmiałego – dwadzieścia jeden egzemplarzy edyktu wojskowego Karola Śmiałego z 1475 roku, 5 kopii: Biblioteka Narodowa Francji (Fr23963); Meermanno Museum, Haga (Ms10C3); Bayerische Staatsbibliothek, Monachium (Gall.18); Państwowe Archiwa Austrii, Wiedeń (Böhm suppl.1332); Biblioteka Królewska (Dania) (NKS113);
- La Fleur des histoires – autorstwa Jeana Mansela, we współpracy z Mistrzem aux mains volubiles (Master of the Chattering Hands), 1470-1479, Paryż, Biblioteka Narodowa Francji (Fr.299)
Uwagi edytuj
- ↑ Istnieją dwie hipotezy co do identyfikacji manuskryptu: pierwsza, że były to wiedeńskie Czarne godzinki (Codex 1856) zwane również jako Czarny Modlitewnik Galeazza Marii Sforzy; druga mówiła o Godzinkach z nowojorskiego Moran Library (ms. M. 493).
- ↑ Styl i różny sposób wykonania miniatur oraz styl pisma we wszystkich sześciu zachowanych egzemplarzach wskazuje na kilku autorów iluminacji będących na usługach Mazerollesa.
Przypisy edytuj
- ↑ Elizabeth Morrison, Thomas Kren, Flemish Manuscript Painting in Context J. Paul Getty Museum, 2006 ISBN 978-0-89236-852-5, s. 132.
- ↑ Ziemba 2008 ↓, s. 239.
- ↑ Ziemba 2008 ↓, s. 258.
- ↑ Biblioteka Brytyjska.
Bibliografia edytuj
- Thomas Kren, Scot McKendrick: Illuminating the Renaissance: The Triumph of Flemish Manuscript Painting in Europe. Oxford University Press, 2003. ISBN 978-0892367030.
- Antoni Ziemba: Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500. Sztuka dworu burgundzkiego oraz miast niderlandzkich. T. I. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2008. ISBN 978-83-235-0443-6.