Phloeomana atropapillata
Phloeomana atropapillata (Kühner & Maire) Aronsen & Læssøe – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
Phloeomana atropapillata |
Nazwa systematyczna | |
Phloeomana atropapillata (Kühner & Maire) Aronsen & Læssøe Index Fungorum518: 1 (2022) |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phloeomana, Porotheleaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1938 r. Robert Kühner i René Charles Maire, nadając mu nazwę Mycena atropapillata. W 2022 r. Arne Aronsen i Thomas Læssøe przenieśli go do rodzaju Phloeomana i rodziny Porothellaceae[1]. Pozostałe synonimy:
- Hemimycena atropapillata (Kühner & Maire) Singer 1943
- Marasmiellus atropapillatus (Kühner & Maire) Singer 1951[2].
Morfologia
edytujŚrednica 0,5–1,8 cm, początkowo stożkowy, potem wypukły, w końcu płasko-wypukły z wyraźnym, ostrym garbkiem, półprzeźroczyście-prążkowany, u starszych okazów czasami z karbowanym brzegiem. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym ciemno szarobrązowy do czarniawego z czarnym garbkiem, czasami jaśniejszy na brzegu, w stanie suchym szary do sepiowego, nagi lub nieco śliski i nieco błyszczący[3].
W liczbie 15–28, sięgające trzonu, z międzyblaszkami, szeroko przyrośnięte, karbowane, nigdy nie zbiegające, białawe do bladoszarych. Ostrza tej samej barwy[3].
Wysokość 2–5 cm, grubość 0,1–0,3 cm, cylindryczny, ukorzeniony (do 40 mm). Powierzchnia naga lub delikatnie oszroniona, błyszcząca, biaława do szaroochrowej, w kierunku podstawy ciemnoszara lub blado brązowawa, podstawa z licznymi, długimi, białymi włókienkami[3].
Bardzo cienki, bez zapachu i bez smaku[3].
- Cechy mikroskopowe
Podstawki 20–45 × 5,5–9 µm, maczugowate, 4-zarodnikowe, rzadko 2- lub 1-zarodnikowe, ze sterygmami o długości 2–6 µm. ZBazydiospory 7–13 × 5–9 µm, Q 1,3–2, o zmiennym kształcie, od pestkowatego do nieco migdałowatego, gładkie, nieamyloidowe. Cheilocystydy 17–49 × 2,5–7,5 µm, zmieszane z podstawkami, ale częściowo tworzące sterylne pasmo, o zmiennym kształcie, cylindryczne do maczugowatych lub nieco wąsko wrzecionowate, nigdy brzuchate, często zakrzywione lub pogięte, gładkie, proste, z tępymi wierzchołkami, rzadziej rozwidlone lub pokryte bocznymi i wierzchołkowymi, grubymi naroślami. Pleurocystyd brak. Trama blaszek słabo dekstrynoidalna lub niedekstrynoidalna. Strzępki w skórce kapelusza o szerokości 1–4,5 µm, nieregularnie pokryte rzadkimi, rozwartymi, prostymi lub rozgałęzionymi, czasami zakrzywionymi naroślami o wymiarach 1–12 × 0,5–2,5 µm, lekko zżelowane. Strzępki w skórce trzonu o szerokości 1–4 µm, gładkie. Kaulocystydy o szerokości 1–6 µm, często w skupiskach, nieregularnie maczugowate, wygięte, gładkie lub czasami z rozgałęzionymi wierzchołkami. Sprzążki występują w formie 4-zarodnikowej, ale brak ich, lub są bardzo nieliczne w formie 2-zarodnikowej[3].
- Cechy charakterystyczne
Wyraźny, czarny garbek na kapeluszu, ukorzeniony trzon, heterogeniczny brzeg blaszek, mniej lub bardziej cylindryczne cheilocystydy, które nigdy nie są brzuchate[3].
Występowanie i siedlisko
edytujGatunek rzadki[3]. W Polsce jedyne stanowisko podali B. Gierczyk i inni w 2019 r.[4]
Grzyb naziemny, saprotrof rosnący na ziemi wśród mchów, zrębków lub próchnicy, prawdopodobnie rozwija się na próchniejącym drewnie zagrzebanym w ziemi. Owocniki od lata do jesieni[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-12-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-12-08] .
- ↑ a b c d e f g h Phloeomana atropapillata (Kühner & Maire) Aronsen & Læssøe [online], The Mycenas of Northern Europe [dostęp 2023-12-08] .
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-12-08] (pol.).