Phrurolithus minimus
Phrurolithus minimus – gatunek pająka z rodziny Phrurolithidae.
| Phrurolithus minimus | |||
| C.L. Koch, 1839 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Phrurolithus minimus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Taksonomia edytuj
Gatunek ten opisany został w 1839 roku przez Carla Ludwiga Kocha[1].
Morfologia edytuj
Samce osiągają od 2,1[2] do 2,8 mm[3], a samice od 2,4 do 3,3 mm długości ciała[2]. Karapaks zmierzony u trzech samców miał od 1,24 do 1,25 mm długości oraz od 1,01 do 1,02 mm szerokości, zaś u 5 samic od 1,13 do 1,2 mm długości i od 0,88 do 0,98 mm szerokości[3]. Ubarwienie karapaksu może być od żółtawobrązowego lub pomarańczowego po ciemnobrązowe[3][2] z prawie czarną okolicą oczu i słabo zaznaczonymi, ciemniejszymi liniami. Szczękoczułki są rudobrązowe. Sternum ma kolor rudobrązowy z ciemniejszymi brzegami. Odnóża są żółtawobrązowe z ciemniejszymi udami pierwszej pary[3]. Na udach dwóch początkowych par odnóży obecne jest czarne obrączkowanie[2]. Opistosoma (odwłok) ma spód ciemnoszarawy[3], zaś wierzch pomarańczowy, ciemnobrązowy lub ciemnoszarawy z niewyraźnymi, białymi plamkami w częściach przednio-bocznych, śladowymi, jasnymi i wąskimi szewronami z tyłu oraz kępką białych włosków na szczycie[2][3].
Nogogłaszczki samca mają dużą apofizę retrolateralną o szerokiej nasadzie i silnie zakrzywionym wokół wystającego tegulum oraz spiczasto zakończonym wierzchołku[2][3]. Szeroką apofizę tegularną cechuje duża nasada. Ponadto bulbus cechują gruby embolus z zakrzywionym wierzchołkiem i szypułkowaty konduktor o ściętym szczycie[3]. Płytka płciowa samicy ma dwa otwory kopulacyjne położone na bokach tylnego przedsionka[2][3]. Przewody kopulacyjne są wąskie, a pomiędzy parą małych i nerkowatych spermatek pierwotnych a otworami kopulacyjnymi mają jeszcze parę większych i wydłużonych wtórnych zbiorników nasiennych[3].
Występowanie edytuj
Pająk znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Słowenii, Chorwacji, Danii, Szwecji, Norwegii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Serbii, Macedonii Północnej i Rosji[4][2].
Zamieszkuje suche łąki, wrzosowiska, stepy, świetliste lasy i kamieniste stoki[3][2]. Bytuje pod kamieniami i w ściółce[3]. Dojrzałe osobniki są aktywne od kwietnia do listopada[2].
Przypisy edytuj
- ↑ C.L. Koch: Die Arachniden. Nürnberg: C.H. Zeh'sche Buchhandlung, 1839.
- ↑ a b c d e f g h i j Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Phrurolithus minimus. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 08.2020 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2020-08-09].
- ↑ a b c d e f g h i j k l S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
- ↑ Phrurolithus minimus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-08-09].