Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych.

Pieprzyca gruzowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

pieprzyca

Gatunek

pieprzyca gruzowa

Nazwa systematyczna
Lepidium ruderale L.
Sp. pl. 2:645. 1753[3]
Synonimy
  • Lepidium ambiguum Lange

Rozmieszczenie geograficzne

edytuj

Pochodzi z Azji i Europy Południowej, jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej[4]. W Polsce po raz pierwszy stwierdzono jego występowanie we wczesnym średniowieczu. Obecnie jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich[5]. Status gatunku we florze Polski: archeofit[6].

Morfologia

edytuj
 
Pokrój
 
Kwiaty
 
Owoce
Łodyga
Wzniesiona, pojedyncza lub rozgałęziona, kanciasta, krótko omszona prostymi włoskami. Ma wysokość do 30 cm[5].
Liście
Odziomkowe pojedynczo lub podwójnie pierzastosieczne, a ich odcinki są równowąskie lub wąskołopatkowate. Górne są siedzące, równowąskie, tępo zakończone i całobrzegie. Wszystkie liście wiotkie[7].
Kwiaty
Żółtawobiałe, zebrane w silnie wydłużone grona na szczytach pędów. Przeważnie brak płatków korony, a jeśli są, to są krótsze od działek kielicha[7]. Działki kielicha 4, wąskolancetowate o błoniastych brzegach. Pręciki zwykle 2 o żółtawych pylnikach[5].
Owoc
Wąsko oskrzydlona, płaska i naga łuszczynka o długości do 2,5 cm. Na szczycie jest nieco wycięta. Nasiona jajowate, czerwonobrązowe[5].

Biologia i ekologia

edytuj
Rozwój
Roślina jednoroczna, hemikryptofit[6]. Cała roślina wydziela nieprzyjemny zapach. Kwitnie od maja do września[5].
Siedlisko
Siedliska ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, śmietniska, gruzowiska, tereny kolejowe, nieużytki. Roślina niemal wyłącznie ruderalna[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Sisymbrion[8].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 32[6].

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2018-03-06].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-10-27].
  5. a b c d e f Barbara Sudnik-Wójcikowska: Rośliny synantropijne. Warszawa: Multico, 2011. ISBN 978-83-7073-514-2. OCLC 948856513.
  6. a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  7. a b Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.