Roślina jednoroczna

Roślina jednoroczna, terofit (gr. theros ‘lato’, phyton ‘roślina’) – jedna z form życiowych roślin. Oznacza roślinę przechodzącą cały cykl rozwojowy (od wykiełkowania z nasiona do wydania własnych nasion) w ciągu jednego okresu wegetacyjnego, później ginąca[1]. Obumierają zarówno nadziemne pędy, jak i części podziemne. Niesprzyjającą wegetacji porę roku przetrwają tylko nasiona. Rośliny jednoroczne należą do roślin monokarpicznych. Są roślinami zielnymi – mają zielne, niezdrewniałe pędy.

Przedstawiciel roślin jednorocznych – słonecznik zwyczajny

Do terofitów należy wiele gatunków roślin klimatu umiarkowanego. Są nimi: większość roślin uprawnych, np. wszystkie zboża, rzepak, słonecznik, len, wiele warzyw, liczne gatunki chwastów.

Wśród roślin jednorocznych wyodrębnia się dwie formy:

  • ozime – do pełnego rozwoju wymagają przejścia okresu niskich temperatur (jarowizacja), młode rośliny kiełkują jesienią i zimują pod śniegiem, aby na wiosnę ponowić swój rozwój.
  • jare – kiełkują na wiosnę, rozwijają się, zakwitają, wydają owoce i tego samego roku giną.

Niektóre gatunki roślin zielnych pochodzące z obszarów tropikalnych, w Polsce ze względu na klimat uprawiane jako jednoroczne, na obszarze swojego naturalnego występowania są roślinami wieloletnimibylinami. Ponadto niektóre gatunki roślin ozdobnych będące bylinami są uprawiane tylko przez jeden rok, gdyż później stają się nieładne, stąd też przez ogrodników bywają mylnie nazywane roślinami jednorocznymi[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. jednoroczne rośliny, [w:] Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 62, ISBN 978-83-01-16530-7.
  2. C. Bohm: Encyklopedia ogrodnictwa. Warszawa: Wydawnictwo „Elipsa”, 1995. ISBN 83-85152-39-3.