Pierre Balmain
Pierre Balmain (ur. 18 maja 1914 w Saint-Jean-de-Maurienne, zm. 29 czerwca 1982 w Paryżu) – francuski projektant mody i kostiumograf filmowy.
 Pierre Balmain (1954) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Pierre Alexandre Claudius Balmain |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
projektant mody, kostiumograf |
| Narodowość | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Pierre Alexandre Claudius Balmain urodził się 18 maja 1914 roku w Saint-Jean-de-Maurienne w południowo-wschodnim regionie Francji (Sabaudii). Ojciec Pierra – Maurice Balmain – był handlarzem tkanin. Zmarł, kiedy chłopiec miał 7, lat pozostawiając go z matką, która wspólnie ze swoimi siostrami prowadziła butik z ubraniami[1].
Pierre Balmain podjął studia na wydziale architektury przy Ecole des Beax Arts. Szybko podjął decyzję o przerwaniu nauki, aby pracować dla projektanta Edwarda Molyneuxa w latach 1934-1939[2]. Po wybuchu II wojny światowej Pierre przerwał swoją pracę jako projektant. Przez dwa lata służył we francuskiej armii[3]. W 1941 roku został asystentem Luciana Lelonga (ucznia Christiana Diora).
W 1945 roku Pierre otworzył własny dom mody Balmain. Pomogła mu w tym przyjaciółka pisarka Gertrude Stein. Napisała artykuł na temat projektów Pierra dla magazynu Vogue. Dzięki takiej reklamie dom mody Balmain zdobywał coraz więcej klientek – gwiazd kina, a nawet wśród ówczesnej arystokracji, jak np. królowa Tajlandii Sirikit królowa Belgii Fabiola i księżna Windsoru Wallis Simpson[3][4].
Pierwsza kolekcja domu mody Balmain opierała się na klasycznych kreacjach wieczorowych — głównie sukienkach i damskich garniturach. Debiutanckie projekty wyróżniały się także zdobieniami z kamieni oraz haftów[3].
Dwa lata po otwarciu domu mody Balmain, Pierre wypuścił na rynek pierwsze perfumy Elysees 64-83, których nazwa nawiązywała do numeru telefonu do jego elitarnego warsztatu krawieckiego[3]. W 1950 roku otwarto pierwszy butik Balmain w Stanach Zjednoczonych[3].
W 1947 roku asystentem Balmain został Karl Lagerfeld, który współpracował z marką do 1956 roku[3].
Pierre Balmain był również twórcą kostiumów do kilkunastu filmów (m.in. dla Sophie Loren do roli w Milionerce) i przedstawień teatralnych wystawianych na Broadwayu. Balmain był nominowany do nagrody Tony w kategorii Najlepszy Projekt Kostiumu oraz wygrał nagrodę Drama Desk Award za kostiumy do musicalu Happy New Year[3].
Pierre Balmain ubierał takie osobistości, jak Marlene Dietrich, Katharine Hepburn, Sophia Loren, Ingrid Bergaman, Dalida czy Brigitte Bardot. W roku 1964 ukazała się jego autobiografia zatytułowana My Years and Seasons[4].
Filmografia edytuj
- 1954: Zdrada
- 1954: Jeden krok do wieczności
- 1955: Pamiętnik majora Thompsona
- 1956: Szantażyści
- 1957: Ogień pod pokładem
- 1960: Milionerka
- 1961: Rzymska wiosna pani Stone
- 1967: Siedem razy kobieta
Przypisy edytuj
- ↑ Pierre Balmain (1914-1982) [online], The Business of Fashion, 2 marca 2016 [dostęp 2023-08-29] (ang.).
- ↑ Pierre Balmain: odnowiciel francuskiej mody, niezwykły projektant i założyciel jednego z największych domów mody [online], Viva.pl [dostęp 2023-08-29] (pol.).
- ↑ a b c d e f g Pierre Balmain [online], The Fashiongton Post, 28 maja 2022 [dostęp 2023-08-30] (ang.).
- ↑ a b Pierre Balmain | Fashion Designer, Haute Couture & Parisian | Britannica [online], www.britannica.com [dostęp 2023-08-30] (ang.).