Piotr Łokucijewski

oficer Wojska Polskiego

Piotr Łokucijewski (ur. 2 grudnia 1872 w Sporach, zm. 1944 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Piotr Łokucijewski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1872
Spory

Data i miejsce śmierci

1944
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

18981922

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Dowództwo Okręgu Generalnego „Łódź”

Stanowiska

szef intendentury okręgu generalnego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Życiorys edytuj

Piotr Łokucijewski urodził się 2 grudnia 1872 roku w miejscowości Spory, w powiecie święciańskim. W latach 1887–1891 ukończył cztery klasy w szkole miejskiej w Wilnie, a w latach 1896–1898 Szkołę Junkrów Piechoty w Wilnie. Zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego rozpoczął jako oficer piechoty. Po ukończeniu Kursu Intendenckiego w Sankt Petersburgu został intendentem wojskowym. W czasie I wojny światowej walczył jako szef intendentury brygady i XXXIII Korpusu. W czasie służby awansował kolejno na: podporucznika (1898), porucznika (1903), sztabskapitana (1906), kapitana (1912), podpułkownika (1913) i pułkownika (1916). W 1917 roku, po rewolucji lutowej, został wybrany członkiem Komitetu Związku Wojskowych Polaków w XXXIII Korpusie.

15 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Departamentu Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[1]. 26 stycznia 1919 roku został szefem intendentury w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź” w Łodzi[2][3]. We wrześniu 1920 roku został przewodniczącym Komisji Ministerstwa Spraw Wojskowych dla Kontroli Gospodarczej i Administracyjnej Wojska. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Departament VII Ministerstwa Spraw Wojskowych[4]. Z dniem 1 września 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady[6]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[7][8]. W 1934 roku figurował na liście generałów brygady stanu spoczynku ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku[9]. W grudniu 1937 roku został wybrany do Zarządu Głównego - na wiceprezesa - Polskiej Centralnej Kasy Kredytu Bezprocentowego[10].

Zmarł prawdopodobnie w 1944 roku w Warszawie.

Przypisy edytuj

  1. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 84 z 12 sierpnia 1919 roku, poz. 2964, sprostowanie daty przyjęcia do Wojska Polskiego i przydziału do Gospodarczego Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 12 z 4 lutego 1919 roku, poz. 449.
  3. Witold Jarno, Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939, Instytut Historii Uniwersytetu Łódzkiego, Katedra Historii Polski Współczesnej, Wydawnictwo „Ibidem”, Łódź 2001, ISBN 83-88679-10-4, s. 28, 29, 32, 35, 43, 44.
  4. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 17, 747, tu jako datę urodzenia podano 19 listopada 1872 roku.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 15 lipca 1922 roku, s. 499.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738, tu również jako datę urodzenia podano 19 listopada 1872 roku.
  7. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1577 i Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 1406. W obu rocznikach podano, że generał Łokucijewski urodził się 19 listopada 1872 roku.
  8. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 880.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 322.
  10. Polska Centralna Kasa Kredytu Bezprocentowego. „Głos Mazowiecki”. Rok V (nr 295A), s. 2, 23 grudnia 1937. Płock. [dostęp 2021-11-11]. 

Bibliografia edytuj

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Rocznik oficerski rezerw 1934.
  • Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.