Piotr Lewandowski (pułkownik)
Piotr Lewandowski (ur. 16 czerwca 1882, zm. 1940 w ZSRR) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.
 pułkownik intendent
| |
| Data urodzenia |
16 czerwca 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef intendentury okręgu korpusu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 16 czerwca 1882 jako syn Łukasza[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został awansowany do stopnia pułkownika intendentury ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. 3 czerwca 1919 został przeniesiony z Departamentu Gospodarczego MSWojsk. do Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin na stanowisko szefa intendentury[4]. Od listopada 1921 był szefem intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu nr II w Lublinie[5]. W lipcu 1924 został przydzielony do Departamentu VII MSWojsk., jako oddziału macierzystego[6]. Był tam kierownikiem biura badań[7]. W 1928 był oficerem Instytutu Techniki Intendentury[8]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji właściwego dowódcy Okręgu Korpusu[9]. Z dniem 31 sierpnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1934 jako pułkownik intendent dyplomowany w stanie spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[11].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 43/1-1 oznaczony numerem 1665)[12]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (przed 1923)[13]
- Medal międzysojuszniczy Médaille Interalliée (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)[14]
Przypisy edytuj
- ↑ Piotr Lewandowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1271.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 68 z 21 czerwca 1919 roku, poz. 2179.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 82.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 64 z 8 lipca 1924 roku, s. 375.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 22, 1155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 770, 782.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 220.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 369.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 53. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 82, 1271.
- ↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.