Piotrowice (województwo świętokrzyskie)
Piotrowice – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Zawichost[4][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
130[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-630[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0811721[4] |
Położenie na mapie gminy Zawichost  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°50′14″N 21°50′14″E/50,837222 21,837222[1]
| |
Były wsią klasztoru klarysek krakowskich w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[6].
Piotrowice są punktem początkowym 
czerwonego szlaku turystycznego prowadzącego do Gołoszyc.
Części miejscowości
edytuj| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0811738 | Głęboka Droga | część miejscowości |
| 0811744 | Na Zawichowskiem | część miejscowości |
Historia
edytujPiotrowice w dokumencie z 1257 r. – Potrovnici, 1262 r.– Potrovici oraz Potrovicze – 1373 r., wieś nad rzeką Wisłą w powiecie opatowskim, gminie Czyżów Szlachecki, parafii Trójca (Zawichost) w odległości 30 wiorst od Opatowa[7].
W 1885 wieś posiadała 47 domów 320 mieszkańców 561 mórg ziemi włościańskiej, w okolicy pokłady kamienia wapiennego.
W 1827 r. było 61 domów 307 mieszkańców[7]
Pierwotnie była to wieś książęca, którą Bolesław Wstydliwy nadał klasztorowi klarysek w Sandomierzu przy jego fundacji. W 1373 r. Królowa regentka Elżbieta pozwoliła klasztorowi, przeniesionemu do Krakowa, przenieść wsie klasztorne a w ich liczbie i Piotrowice na prawo magdeburskie (Kod. Małopolski, 53, 70,379)[7].
Według registru poborowego powiatu sandomierskiego z r. 1578 wieś Piotrowice w parafii św. Trójcy, należąca do klasztoru św. Andrzeja w Krakowie, miała 16 osad, 8 łanów, 6 zagrodników bez roli, 3 komorników i 9 biednych. (Pawiński,Kod. Małop. 177).
Piotrowice folwark poduchowny 1617 mórg obszaru mający, należał do dóbr rządowych Kunów, sprzedany prywatnemu nabywcy za 42,010 rubli srebrnych[7].
W 1885 r. folwark Piotrowice i Zabełcze rozległe były na 1253 mórg w tym : grunta orne i ogrody 417 mórg, łąk 11 mórg, pastwiska 150 mórg, lasu 2 mórg, wody 178 mórg, kontrowersa (części sporne) stanowiły 441 mórg, nieużytki 51 mórg, budynków murowanych 6, z drzewa 10, płodozmian 5. i 8. polowy[7].
Według spisu powszechnego z roku 1921 miejscowość Piotrowice posiadała 96 domów i 469 mieszkańców. Spis wymienia również Piotrowice kolonię, Piotrowice folwark i Piotrowice-Młynki osadę młyńską[8].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101434
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 23 [dostęp 2022-09-17]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 927 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 113.
- ↑ a b c d e Piotrowice (6), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 214.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-04-30].