Plamica promienista

Plamica promienista (Arthonia radiata (Pers.) Ach.) – gatunek grzybów z rodziny plamicowatych (Arthoniaceae)[1]. Z powodu symbiozy z glonami zaliczany jest także do porostów[2].

Plamica promienista
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Arthoniomycetes

Rząd

plamicowce

Rodzina

plamicowate

Rodzaj

plamica

Gatunek

plamica promienista

Nazwa systematyczna
Arthonia radiata (Pers.) Ach.
K. Vetensk-Acad. Nya Handl. 29: 131 (1808)
Arthonia radiata na korze buka

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Arthonia, Arthoniaceae, Arthoniales, Arthoniomycetidae, Arthoniomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungii[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Opegrapha radiata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1808 r. Erik Acharius, przenosząc go do rodzaju Arthonia[1]. Niektóre synonimy naukowe:

  • Arthonia astroidea Ach. 1806
  • Arthonia epipastoides Nyl. 1873
  • Arthonia opegraphina (Ach.) Leight. 1875
  • Arthonia swartziana Ach. 1806
  • Lichen astroites Ach. 1798
  • Opegrapha astroidea (Ach.) Ach. 1803
  • Opegrapha radiata Pers. 1794
  • Opegrapha swartziana (Ach.) Hepp 1824[3].

Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].

Morfologia edytuj

Porost skorupiasty o plesze cienkiej, gładkiej i jednolitej, czasem spękanej. Wchodzi w związek z glonami z rodzaju Trentepohlia. Plecha ma kolor od białego przez szary do oliwkowego, czasami z ciemnym przedpleszem[4].

Wytwarza liczne apotecja. Mają średnicę 1 do 1,5 milimetra i dość zmienny kształt – od kolistego po palczasto rozgałęziony. Tarczki są czarne, płaskie, lub słabo wypukłe, bez brzeżka. Hypotecjum jest bezbarwne lub nieco żółtawe. Hymenium wysokości 50 μm, żółtawe, u szczytu brunatnoczarne[4].

Wytwarza dwutunikowe worki. W jednym worku powstaje po 8 czterokomórkowych zarodników o wymiarach 12-18 na 4–6 μm. Są podłużne, owalne lub wrzecionowate i mają tępe końce[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej, Środkowej, Europie i Azji, poza tymi kontynentami podano jeszcze jej występowanie w jednym z państw w Afryce Wschodniej[5]. Rośnie na korze i gałęziach drzew liściastych, głównie grabów i leszczyn, rzadziej buków, jesionów i innych drzew, głównie w lasach i zagajnikach. Jest rozpowszechniony w całej Polsce na niżu i w niższych partiach gór[4].

Gatunki podobne edytuj

  • plamica kasztanowata (Arthonia spadicea). Jej owocniki są okrągławe lub słabo nieregularne i nie są gwiaździste[4].
  • plamica kropkowata (Arthonia punctiformis). Często ma gwiaździste owocniki, ale mniejsze.

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  2. a b Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, ISBN 83-89648-06-7.
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  4. a b c d e Hanna Wójciak, Porosty, mszaki, paprotniki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-552-4.
  5. Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-08-18].