Planetarium Śląskie
Planetarium Śląskie – największe i najstarsze[1] planetarium i obserwatorium astronomiczne w Polsce. Zostało założone 4 grudnia 1955 roku w ówczesnym Wojewódzkim Parku Kultury i Wypoczynku (obecnie nazywany również Parkiem Śląskim) położonym w Chorzowie.
 nr rej. A/399/13 z 24 stycznia 2013 r.
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Al. Planetarium 4, 41-500 Chorzów |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
Położenie na mapie Chorzowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°17′26,35″N 18°59′32,29″E/50,290653 18,992303
| |
| Strona internetowa | |
 Luneta 30 cm w obserwatorium | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
Chorzów |
| Wysokość |
316 m n.p.m. |
| Zarządzający |
Planetarium Śląskie |
| Kod obserwatorium |
553 |
| Teleskopy | |
| |
| Strona internetowa | |
HistoriaEdytuj
Budowę Planetarium Śląskiego im. Mikołaja Kopernika rozpoczęto z okazji Roku Kopernikowskiego w 1953 roku. Zbudowano je na najwyższym wzniesieniu parku tzw. Górze Parkowej. Autorem projektu był architekt Zbigniew Solawa.
OpisEdytuj
W latach 1955–2018 centralnym urządzeniem Planetarium Śląskiego był potężny projektor, noszący również nazwę „planetarium” lub nazywany inaczej „UPP” (ang. Universal Projection Planetarium). Projektor został wyprodukowany przez zakłady Zeissa w Jenie. Waży on ponad 2 tony, natomiast wysokość przy pionowym ustawieniu wynosi 5 m. Odtwarza on wygląd nieba z dowolnego miejsca na Ziemi o dowolnej porze, naśladując rzeczywisty firmament. Ekranem projekcji jest największa w kraju kopuła o średnicy 23 metrów. Widownia może pomieścić 300 osób.
W trakcie remontu zainstalowano analogowy projektor Chiron III japońskiej firmy GoTo, który jest w stanie wyświetlić na mającym niemal 800 metrów kwadratowych sferycznym ekranie około 100 milionów gwiazd. System 10 cyfrowych rzutników SONY rozmieszczonych wokół ekranu jest w stanie wyświetlić na kopule dowolne ruchome obrazy w rozdzielczości True 8K.[2]
W zespole budynków Planetarium Śląskiego znajduje się także obserwatorium astronomiczne (z największym w Polsce 30-centymetrowym refraktorem), kilkumetrowy zegar słoneczny, stacja klimatologiczna i stacja sejsmologiczna.
W 2022 roku zakończył się czteroletni proces przebudowy i modernizacji Planetarium Śląskiego, które zostało przekształcone w Planetarium – Śląski Park Nauki. W dodatkowym budynku, zlokalizowanym głównie pod ziemią znalazło się miejsce dla interaktywnych ekspozycji.[3]
FilatelistykaEdytuj
Poczta Polska wyemitowała 15 września 1966 r. znaczek pocztowy przedstawiający Planetarium Śląskie o nominale 1,55 zł, w serii Turystyka. Autorem projektu znaczka był Cz. Kaczmarczyk, ryt wykonał B. Brandt. Znaczek wydrukowano techniką stalorytu, na papierze niepowlekanym, w nakładzie 102.020.100 szt. Pozostawał w obiegu do 31 grudnia 1994[4].
GaleriaEdytuj
Planetarium Śląskie
Planetarium Śląskie
Planetarium Śląskie
Obserwatorium astronomiczne w Planetarium Śląskim
Sejsmografy krótkookresowe w Planetarium Śląskim
Poziomy Sejsmograf Wiecherta w Planetarium Śląskim
Teleskop w Obserwatorium Astronomicznym Planetarium Śląskiego
Zegar słoneczny na dziedzińcu
Planetarium Śląskie
Zobacz teżEdytuj
- Spodek (hala widowiskowa)
- Olimpiada astronomiczna organizowana przez Planetarium Śląskie
PrzypisyEdytuj
- ↑ Wczoraj. Planetarium Śląskie. [dostęp 2018-11-18].
- ↑ Śląski Park Nauki - Planetarium – Śląski Park Nauki, www.planetarium.edu.pl [dostęp 2022-10-14].
- ↑ O Planetarium - Planetarium – Śląski Park Nauki, www.planetarium.edu.pl [dostęp 2022-10-14].
- ↑ Marek Jedziniak: Turystyka. www.kzp.pl. [dostęp 2018-06-03]. (pol.).
BibliografiaEdytuj
- Sztuka Górnego Śląska od średniowiecza do końca XX wieku, red. Ewa Chojecka, wydawca: Muzeum Śląskie, Katowice 2004, ISBN 83-87455-77-6, s. 450.
- Zdjęcia panoramiczne wnętrz planetarium
Linki zewnętrzneEdytuj
- Strona internetowa Planetarium Śląskiego (ang. • pol.)