Połubniki (biał. Палубнікі, ros. Палубники) – wieś na Białorusi, w rejonie lidzkim obwodu grodzieńskiego, w sielsowiecie Tarnowszczyzna[3].

Połubniki
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Tarnowszczyzna

Populacja (2009)
• liczba ludności


94[1]

Nr kierunkowy

+375 1561

Kod pocztowy

231293[2]

Tablice rejestracyjne

4

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Połubniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Połubniki”
Ziemia53°49′28″N 25°16′04″E/53,824444 25,267778

Geografia

edytuj

Miejscowość leży na wschód od wsi Cibory, Raklowce i Dalekie, na południe od wsi Hornie, na zachód od wsi Jodki, Nowickie II oraz Minojty, na północ od wsi Olżew (Вольжава). Na północ od Połubnik biegnie droga magistralna M6, która na północny wschód od opisywanej wsi krzyżuje się z M11 (na południe od Lidy).

Historia

edytuj

W czasach Rzeczypospolitej Połubniki leżały w powiecie lidzkim województwa wileńskiego.

Po III rozbiorze znalazły się w zaborze rosyjskim (ziemie zabrane).

W XIX w. Połubniki leżały w powiecie lidzkim guberni wileńskiej[4]. Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wieś i futor Połubniki należały do rodu Narbuttów[4], natomiast wieś Pałubniki, leżąca w gminie Tarnowszczyzna i w okręgu wiejskim Olżewo, była własnością Kaszyców[5].

W okresie międzywojennym leśniczówka, folwark i wieś Połubniki należały do gminy wiejskiej Tarnowo[6], a następnie do gminy Białohruda w powiecie lidzkim województwa nowogródzkiego II RP. Demografia w 1921 przedstawiała się następująco[7]:

  • wieś Połubniki – 268 mieszkańców, zamieszkałych w 52 budynkach, w tym 263 rzymskich katolików i 5 prawosławnych
  • folwark Połubniki – 11 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku, w tym 10 rzymskich katolików i 1 prawosławny
  • leśniczówka Połubniki – 5 mieszkańców, zamieszkałych w 1 budynku, w tym 4 rzymskich katolików i 1 prawosławny

Mieszkańcami wszystkich czterech miejscowości byli wyłącznie Polacy[7].

Przypisy

edytuj
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Почтовые коды РБ. Справочник Адресов. ex.belpost.by/addressbook/. [dostęp 2019-03-21]. (ros.).
  3. Wieś Połubniki. Radzima.net. [dostęp 2019-03-21].
  4. a b Połubniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 733.
  5. Pałubniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 835.
  6. Gmina wiejska Tarnowo. Radzima.net. [dostęp 2019-03-22].
  7. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.