Poligrafia

Poligrafia – dziedzina techniki zajmująca się procesami wytwarzania druków^[1]. Na przestrzeni wieków zachodziły w niej zmiany, aż osiągnęła ona dzisiejszy etap przemysłowy, którego rozwój zachodzi w jeszcze szybszym tempie. Przemysł poligraficzny jest szczególną dziedziną produkcyjną – obejmuje opracowywanie wzorców (form drukowych) oryginałów tekstowych i rysunkowych oraz drukowanie za ich pomocą kopii, w większości na potrzeby masowego odbiorcy. Jak każdą dziedzinę produkcyjną, tak i poligrafię można określić poprzez wykorzystywane technologie, charakterystykę wyrobów i powiązania z innymi dziedzinami gospodarki.

Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Etapy

Wg normy ISO 12637 produkcję poligraficzną można podzielić na następujące etapy:

Prepress
- technologia analogowa
  - przygotowanie: projektowanie, obróbka i reprodukcja obrazu, wykonanie proofu
  - montaż obrazu: impozycja i wykonanie proofu
  - wykonanie formy drukowej: mechaniczne, fotochemiczne, elektroniczne grawerowanie
- technologia cyfrowa
  - przygotowanie: projektowanie, obróbka i reprodukcja obrazu, wykonanie proofu
  - montaż obrazu: impozycja i wykonanie proofu
  - wykonanie formy drukowej: elektroniczne grawerowanie, CtF, od komputera do podłoża, CtP, od komputera do elektronicznego nośnika obrazu

Press (drukowanie)
- bezfarbowe
  - fotochemiczne: halogenkami srebra, diazoniowe
  - termochemiczne: bezpośrednie termiczne
  - elektrochemiczne: wyładowaniami iskrowymi
- bezformowe
  - ink-jet: ciągły, kropla na żądanie
  - termotransferowe: z nośnikiem woskowym, termosublimacyjne
  - elektrostatyczne (zob. druk cyfrowy): elektrograficzne, elektrofotograficzne, strumieniem elektronów, magnetograficzne
- z formą
  - wypukłe: fleksograficzne, typograficzne, typooffsetowe
  - płaskie: litograficzne, offsetowe
  - wklęsłe: rotograwiurowe, wklęsłolinijne, tamponowe
  - farboprzenikalne: sitodrukowe, risograficzne

Postpress
- obróbka introligatorska
- uszlachetnianie druku
- spedycja

Rodzaje farb drukowych

Farby drukowe różnią się metodą tworzenia barwy:

farby procesowe : zestaw kilku (np. trzech, czterech lub sześciu) farb przy pomocy których – stosując technikę rastrowania obrazu i separacji barw – możliwe jest zadowalające odtworzenie palety barw naturalnych na reprodukowanym obrazie poligraficznym.
- cztery farby procesowe (CMYK). CMYK to jednocześnie jedna z przestrzeni barw w pracy z grafiką komputerową.
- zestaw Hexachrome – sześciu farb ( CMYK + pomarańczową orange i zieloną green = CMYKOG)
farby spotowe (ang. spot colors) kolory dodatkowe = (specjalne, spotowe, "z puszki") farby, które zazwyczaj dają barwę nieosiągalną za pomocą farb procesowych)
- Pantone (wykonane na podstawie wzorników barw ) Pantone Color Matching System = Pantone CMS
- HKS (wykonane na podstawie wzorników barw)
- barwy indywidualnie wskazanej przez zamawiającego
- RAL color system - używany głównie w Europie, zobacz opis techniczny flagi Niemiec według niemieckiego ministerstwo spraw wewnętrznych

Wzornik barw systemu HKS. K oznacza Kunstpapier (papier powlekany).

Zobacz też

Przypisy

↑ AnielaA. Topulos AnielaA., JolantaJ. Iwańska JolantaJ., ElżbietaE. Tabaczkiewicz ElżbietaE. (red.), Mały ilustrowany leksykon techniczny, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982, s. 396, ISBN 83-204-0425-8 .

Bibliografia

Miesięcznik Poligrafika 6/2006, ISSN 0373-9864, Terminologia poligraficzna według normy ISO 12637-1 autorzy: Danuta Tyrowicz, Konrad Blachowski

[1] AnielaA. Topulos AnielaA., JolantaJ. Iwańska JolantaJ., ElżbietaE. Tabaczkiewicz ElżbietaE. (red.), Mały ilustrowany leksykon techniczny, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982, s. 396, ISBN 83-204-0425-8 .

[1]