Polinezyjczycy

Polinezyjczycy – rdzenni mieszkańcy Polinezji oraz niektórych wysp Melanezji i Mikronezji. Posługują się językami polinezyjskimi. Podstawą gospodarki jest rybołówstwo i rolnictwo, w mniejszym zakresie także chów zwierząt. Tradycyjna struktura społeczna opierała się na podziale klasowym (arystokracja, rolnicy, rybacy, rzemieślnicy, niewolnicy).

Polinezyjczycy
Mieszkanka Markizów
Liczebność ogółem	≈ 1 mln
Regiony zamieszkania	Polinezja Francuska Samoa Tonga Tuvalu
Języki	języki polinezyjskie
Główne religie	manaizm (pierwotnie), chrześcijaństwo
Pokrewne grupy etniczne	Mikronezyjczycy

Historia osadnictwa

Polinezyjczycy, jak inne ludy austronezyjskie, najprawdopodobniej wywodzą się z Tajwanu, dzięki umiejętnościom żeglarskim zasiedlając stopniowo w latach 1500–1000 p.n.e. rozległe obszary Oceanu Spokojnego (trójkąt Hawaje, Nowa Zelandia, Wyspa Wielkanocna). Mimo ogromnych odległości, różnice pomiędzy poszczególnymi językami polinezyjskimi są stosunkowo niewielkie.

Migracje ludów austronezyjskich

Wierzenia

Rautao – maoryski posąg przodka

Tradycyjne wierzenia Polinezyjczyków – chociaż silnie zróżnicowane – mają kilka cech wspólnych. Charakterystyczny jest zwłaszcza manaizm (wiara w nadprzyrodzoną siłę mana), powszechnie występują też związane z nim systemy tabu. Kult bóstw był w przeszłości silnie związany z kultem wodzów, w rytuałach dużą rolę odgrywali szamani, uczestnicy rytuałów często doznawali ekstazy, opętania przez duchy i transu.

Galeria

• 
• 

  muzykantka

• 

  tancerka

• 

  tancerz

• 

  dziecięca tancerka

Bibliografia

• KrystynaK. Damm KrystynaK., AldonaA. Mikusińska AldonaA. (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: PWN, 2000, s. 173–174 .
• Peter H.P.H. Buck Peter H.P.H., Wikingowie Pacyfiku, Warszawa: PIW, 1983 .

Linki zewnętrzne

• „The Journal of the Polynesian Society” (ang.)