Posiadłości Francji w Ziemi Świętej
Posiadłości Francji w Ziemi Świętej lub Francuska własność państwowa w Ziemi Świętej (franc.: Domaine national français en Terre sainte) to cztery eksterytorialne posiadłości (głównie katolickie kościoły i klasztory), położone w Jerozolimie i okolicach (jedna – sanktuarium w Abu Ghausz – znajduje się w Izraelu, a pozostałe trzy w de facto izraelskiej Wschodniej Jerozolimie). Są zarządzane przez konsula generalnego Francji w Jerozolimie. Formalnie jest to francuski protektorat, a w praktyce funkcjonuje on podobnie jak placówka dyplomatyczna, której mieszkańcy (głównie należący do katolickich zakonów) mają np. paszporty dyplomatyczne i specjalne tablice rejestracyjne samochodów[1][2].
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Status terytorium |
własność państwowa Francji (protektorat) | ||||
Zależne od | |||||
Głowa terytorium | |||||
W jego imieniu | |||||
Waluta |
nowy szekel izraelski (ILS (NIS)) | ||||
Rok utworzenia |
wydzielenie z Imperium Osmańskiego | ||||
Religia dominująca | |||||
Strefa czasowa | |||||
Kod telefoniczny |
+972 |
Posiadłości Francji w Ziemi Świętej składają się z 4 odrębnych posesji:
Nazwa posesji | |
---|---|
Klasztor i kościół Ojcze Nasz na Górze Oliwnej, zamieszkały przez karmelitanki i Zgromadzenie Misjonarzy Afryki | |
Opactwo benedyktyńskie w Abu Ghausz | |
Grobowiec Królów, jedyna posesja związana nie z kultem katolickim, lecz ze starożytną historią Izraela | |
Bazylika św. Anny, uznawana za miejsce domu rodzinnego Maryi[1]. |
HistoriaEdytuj
Roszczenia terytorialne Francji w Jerozolimie sięgają czasów wypraw krzyżowych w XI-XIII w. Po ostatecznym upadku europejskich posiadłości w Ziemi Świętej, przypieczętowanym traktatem z 1536 zawartym między sułtanem Sulejmanem Wspaniałym a królem Francji Franciszkiem I, nastąpiły kolejne umowy, zawierane między Francją a Imperium Osmańskim w celu ochrony pielgrzymów i świętych miejsc w Palestynie[1].
Bazylika św. Anny w Jerozolimie została podarowana cesarzowi Napoleonowi III przez sułtana Abdülmecida I w 1856 w podziękowaniu za francuską interwencję podczas trwającej wojny krymskiej[1].
Teren z dawnym kościołem Eleona na Górze Oliwnej (obecny kościół i klasztor Ojcze nasz), zakupiła w 1856 księżna Helojza de la Tour d'Auvergne i podarowała Francji w 1874[1].
Grobowiec Królów został odkryty przez francuskich archeologów w 1863 roku, zakupiony przez bankierów – braci Pereire w 1871 i podarowany przez nich Francji w 1886[1].
Opactwo w Abu Ghausz było podarowane Francji w 1873 przez sułtana Abdülaziza w ramach rekompensaty za utratę kościoła św. Jerzego w Lod, przekazanego greckim prawosławnym dwa lata wcześniej[1].
Prawa Francji do tych posiadłości nigdy nie były kwestionowane. Potwierdziły je układy francusko-osmańskie, zawarte w Mytilene w 1901 i Konstantynopolu w 1913, ustanawiające „protektorat” Francji nad tymi posesjami. Zostały one potwierdzone przez następców Imperium Osmańskiego: Państwo Izrael w 1949 (Porozumienia Chauvel / Fischer) i Autonomię Palestyńską w 1997[1].
Napis w jęz. franc. i ang. przy wejściu do Klasztoru Ojcze nasz, wskazujący na Republikę Francuską jako właściciela posesji.
Napis przy wejściu na posesję Bazyliki św. Anny
Napis przy Sadzawce Owczej koło Bazyliki św. Anny