Powłocznica osikowa
Powłocznica osikowa (Peniophora polygonia (Pers.) Bourdot & Galzin) – gatunek grzybów należący do rodziny powłocznicowatych (Peniophoraceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
powłocznica osikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Peniophora polygonia (Pers.) Bourdot & Galzin Hyménomyc. de France: 320 (Sceaux, 1928) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peniophora, Peniophoraceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1794 r. Persoon nadając mu nazwę Corticium polygonium. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w 1928 r. Hubert Bourdot i Amédée Galzin, przenosząc go do rodzaju Peniophora[1].
Niektóre synonimy naukowe:[2].
- Aleurodiscus polygonius (Pers.) Höhn. & Litsch. 1908
- Auricularia polygonia (Pers.) Mérat 1821
- Coriolus polygonius (Pers.) Imazeki 1943
- Corticium polygonium Pers. 1794
- Cryptochaete polygonia (Pers.) P. Karst. 1889
- Gloeocystidium polygonium (Pers.) Höhn. & Litsch. 1908
- Terana polygonia (Pers.) Kuntze 1891
- Thelephora polygonia (Pers.) Pers. 1801
- Xerocarpus polygonius (Pers.) P. Karst. 1881
Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 1973 r[3].
Morfologia edytuj
O grubości do 1,5 mm płasko rozpostarty i przyrośnięty do podłoża. Kształt początkowo okrągły, potem nieregularny. Sąsiednie owocniki zlewają się z sobą w dużą, nieregularną plamę. Mają kolor od różowego do ciemnoczerwonego i strzępiaste obrzeże[4].
- Cechy mikroskopowe
Strzępki gęste, hialinowe, o szerokości 3–5 μm, ze sprzążkami. Liczne gleocystydy. Niektóre z nich wrastają do hymenium, ale nie wystają ponad nie. Mają długość do 100 μm, na pęcherzykowato rozszerzonych końcach osiągają szerokość 15–25 μm, u podstawy wyraźnie zwężają się. W całości wypełnione są kropelkami oleistej cieczy. Podstawki wąskomaczugowate, o rozmiarach 30–35 × 5–6 μm, z 4 sterygmami. Zarodniki bezbarwne, cienkościenne, gładkie, cylindryczne, nieco zagięte, o rozmiarach 9–12 (–14) × 2,5–4 μm[4].
Występowanie i siedlisko edytuj
Występuje pospolicie w Europie, najczęściej w jej południowej i wschodniej części[4].
Rośnie głównie na gałęziach i pniach topoli osiki, rzadziej na olszy szarej i leszczynie pospolitej[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-03-05]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c Mycobank. Peniophora polygonia. [dostęp 2012-12-06].