Powojnik kwiecisty
Powojnik kwiecisty (Clematis florida Thunb.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych. Pochodzi z Chin, rozprzestrzenił się również w Japonii jako uciekinier z uprawy[3]. Jest uprawiany w wielu krajach, również w Polsce, jako roślina ozdobna. Już w XVII wieku był uprawiany w Japonii, do Europy zaś został sprowadzony w 1776 roku przez botanika Carla Petera Thunberga[4].
| |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
powojnik kwiecisty |
| Nazwa systematyczna | |
| Clematis florida Thunb. | |
Morfologia edytuj
- Pokrój
- Pnącze, o zdrewniałych pędach, po 3-4 latach osiąga wysokość 2-3 m. Wspina się po podporach, podtrzymując się ogonkami liściowymi.
- Łodyga
- Zdrewniała, podłużnie żebrowana, krucha i łamliwa.
- Kwiaty
- Kremowobiałe, duże, o średnicy często przekraczającej 15 cm, osadzone na długich szypułkach, dzięki czemu są doskonale widoczne. Składają się z 4 do 6 owalnych działek o lekko falowanych brzegach[5]. Wewnątrz kwiatu liczne słupki i pręciki o czarnych pylnikach i nitkach pręcikowych fioletowych górą, a białych dołem. Część (a u niektórych uprawianych ozdobnych odmian nawet wszystkie) pręcików przekształcona jest w prątniczki, silnie kontrastujące z płatkami korony.
- Liście
- Złożone z 3-9 jajowatych, lub owalnych listków, zwykle na wpół zimozielone. Jesienią przebarwiają się na kolor purpurowozielony.
Biologia i ekologia edytuj
Roślina wieloletnia, pnącze. Okres kwitnienia przypada od czerwca do września. Kwiaty rozwijają się powoli i długo utrzymują na roślinie (do 3 tygodni). W swoim naturalnym środowisku powojnik kwiecisty rośnie w górskich zaroślach, na wysokości około 1700 m n.p.m. Cała roślina jest lekko trująca[5].
Uprawa edytuj
Jest trudny w uprawie[4]. Wymaga zacisznego, osłoniętego od wiatru i ciepłego miejsca, żyznej gleby i starannej pielęgnacji[5]. Wrażliwy na mróz, w związku z czym nie nadaje się do sadzenia w najzimniejszych rejonach Polski, oraz w terenach, gdzie tworzą się zastoiny mrozowe. Uprawiany jest wyłącznie z sadzonek. Podczas sadzenia należy zapewnić mu odpowiedni drenaż, oraz żyzną glebę, a ziemię wokół rośliny wyściółkować[6]. Wymaga stałej, umiarkowanej wilgotności, dlatego też w razie potrzeby należy go podlewać, szczególnie w czasie kwitnienia. W czasie wzrostu należy go rozpinać na podporach i podwiązywać, by zapewnić właściwą ekspozycje kwiatów i dostęp liści do światła. Ponieważ kwitną tylko tegoroczne pędy, należy go silnie ciąć. Na zimę należy go zabezpieczyć przed silnymi mrozami (np. okrywając gałązkami drzew iglastych).
Przypisy edytuj
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
- ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-25].
- ↑ a b Clematis-informacje o roślinach. [dostęp 2010-02-04].
- ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
- ↑ Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.